|
Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1956 Bydgoszcz |
Wzrost | 186 cm |
Pozycja | pomocnik, stoper |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1972–1973 | Gwiazda Bydgoszcz | 1973–1977 | Chemik Bydgoszcz | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1977–1978 | Zawisza Bydgoszcz | ? | (?) | 1979–1984 | Legia Warszawa | 159 | (16) | 1984–1987 | 1. FC Kaiserslautern | 63 | (1) | 1987–1988 | Arminia Bielefeld | 34 | (1) | 1988–1989 | Apollon Limassol | ? | (?) | 1989–1993 | Freiburger FC | ? | (?) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1978–1986 | Polska | 40 | (4) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1990–1993 | Freiburger FC (juniorzy) | 1994 | Polonia Warszawa | 1996 | Polonia Warszawa | 1997–1999 | 1. FC Kaiserslautern II | 1999–2001 | Amica Wronki | 2001 | Zagłębie Lubin | 2002 | Świt Nowy Dwór Mazowiecki | 2002 | Polska (asystent) | 2003–2004 | Amica Wronki | 2004–2006 | Widzew Łódź | 2006–2008 | Cracovia | 2009–2010 | Polska U-23 | 2009 | Polska | 2010–2012 | Polska U-21 | 2012–2021 | Polska (dyrektor sportowy) | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
Odznaczenia |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Stefan Majewski (ur. 31 stycznia 1956 w Bydgoszczy) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, wielokrotny reprezentant Polski, zdobywca 3. miejsca na Mistrzostwach Świata w 1982, trener piłkarski, absolwent Deutsche Sporthochschule Köln (Wyższej Szkoły Sportowej w Kolonii), przewodniczący Rady Trenerów w PZPN. W 2009 pełniący obowiązki selekcjonera reprezentacji Polski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Do 1978 związany był z klubami bydgoskimi. Jest wychowankiem klubu Gwiazda Bydgoszcz, a od 1972 do końca 1976 występował w Chemiku Bydgoszcz. Wiosną 1977 reprezentował barwy wojskowego klubu Zawisza Bydgoszcz, z którym wywalczył awans do I ligi. W przerwie zimowej sezonu 1978/1979 został zawodnikiem Legii Warszawa. W debiucie w barwach Legii w meczu ze Śląskiem Wrocław (4 marca 1979) strzelił dwa gole. W kolejnych sezonach był podstawowym zawodnikiem warszawskiej drużyny, z którą dwukrotnie zdobywał Puchar Polski. Pod koniec 1984 wyjechał do RFN. 1 grudnia 1984 zadebiutował w zespole 1. FC Kaiserslautern w meczu z Bayernem Monachium, zmieniając po przerwie Andreasa Brehmego. W Kaiserslautern był również graczem podstawowej jedenastki. 3 maja 1985 w spotkaniu z Eintrachtem Brunszwik strzelił swojego jedynego gola w 1. Bundeslidze. Sezon 1987/1988 spędził w 2. Bundeslidze jako gracz Arminii Bielefeld. Po roku gry w cypryjskim Apollonie Limassol wrócił do Niemiec – ostatnie lata kariery spędził we Freiburger FC.
Kariera reprezentacyjna
Jako zawodnik Zawiszy zadebiutował 30 sierpnia 1978 w reprezentacji Polski w wyjazdowym meczu towarzyskim z Finlandią. W spotkaniu zakończonym wynikiem 1:0 dla Polski strzelił zwycięskiego gola. W latach 1978–1983 regularnie występował w drużynie narodowej prowadzonej najpierw przez Ryszarda Kuleszę, a następnie przez Antoniego Piechniczka. Na Mistrzostwach Świata w Hiszpanii w 1982 wystąpił we wszystkich 7 meczach polskiej drużyny. W spotkaniu z Francją decydującym o 3. miejscu (3:2 dla Polski) strzelił bramkę. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Meksyku w 1986, po których zakończył karierę reprezentacyjną. Łącznie w drużynie narodowej rozegrał 40 meczów, strzelił 4 bramki.
Od 2014 członek Klubu Wybitnego Reprezentanta[1].
Kariera trenerska
Jeszcze jako zawodnik SC Freiburg pracował z juniorami tego klubu. Wiosną 1994 i ponownie od kwietnia 1995 pracował w Polonii Warszawa, z którą w sezonie 1995/1996 awansował do I ligi. W kolejnych latach prowadził zespół amatorów Kaiserslautern. W 1999 wrócił do Polski by objąć stanowisko szkoleniowca Amiki Wronki. Prowadził również Zagłębie Lubin, Świt Nowy Dwór Mazowiecki, ponownie Amikę, Widzew Łódź oraz Cracovię. W 2002 pełnił funkcję asystenta ówczesnego selekcjonera drużyny narodowej Zbigniewa Bońka, a w 2009 objął funkcję trenera reprezentacji Polski do 23 lat. 17 września 2009 powierzono mu tymczasowe pełnienie obowiązków selekcjonera kadry narodowej[2]. Poprowadził reprezentację w dwóch końcowych meczach eliminacji Mistrzostw Świata.
Odznaczenia
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Nowi członkowie Klubu Wybitnego Reprezentanta [dostęp 2014-10-16].
- ↑ Komunikat Zarządu PZPN z dn. 17 września 2009.
- ↑ PolskaP. Policja PolskaP., Medale dla zasłużonych [online], Policja.pl [dostęp 2024-01-31] (pol.).
Bibliografia
- Kolekcja klubów. Legia Warszawa, Katowice 1995
- Encyklopedia piłkarska FUJI. Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski (3) 1971–1980, Katowice 1996
- Encyklopedia piłkarska FUJI. Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski (4) 1981–1997, Katowice 1997
Linki zewnętrzne
- Stefan Majewski (piłkarz) w bazie 90minut.pl
- National Football Teams
- fifa.com. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-28)].
- fussballdaten.de
- Stefan Majewski (piłkarz) na stronie Legia.Net
Składy reprezentacji Polski
Kariera trenerska
- Szkolnikowski (1921)
- Lustgarten, Obrubański i Ziemiański (1922)
- Cetnarowski, Jentys i Lustgarten (1922)
- Glabisz, Kuchar i Obrubański (1923)
- Obrubański (1924)
- Orzelski[A] (1924)
- Rosenstock[A] (1924)
- Kuchar (1925)
- Synowiec (1925–27)
- Kuchar (1928)
- Loth (1929–31)
- Przeworski[A] (1931)
- Kałuża[A] (1931)
- Kałuża (1932–39)
- Loth[A] (1932, 1934)
- Przeworski[A] (1935)
- Otto[A] (1936)
- Przeworski[A] (1937)
- Kossok[A] (1937)
- Spoida[A] (1938)
- Reyman (1945–47)
- Bergtal, Krug i Przeworski (1947–48)
- Alfus (1948)
- Krug (1948)
- Krug, J. Nowak i Przeworski (1948)
- Szymkowiak, Izdebski, Kisieliński, Krug i Śmiglak (1949–50)
- Szymkowiak, Kaczanowski, Kisieliński i Krug (1950)
- Koncewicz[A] (1950)
- Koncewicz, Kaczanowski i Szymkowiak (1951)
- Koncewicz[A] (1951)
- Koncewicz (1951–52)
- Matyas[A] (1952)
- Matyas (1952)
- Foryś (1952)
- Koncewicz (1953)
- Hájdu i Cebula (1954)
- Jesionka i Matyas (1954)
- Koncewicz (1955–56)
- Nowakowski, Sitko i Woźniak (1956)
- Krug, Dyrda i Reyman (1956–57)
- Reyman, Dyrda i Ziemian (1957)
- Reyman i Dyrda (1957)
- Reyman, Dyrda i Szymaniak (1958–59)
- Krug (1959–62)
- Motoczyński, Foryś i Pegza (1963–64)
- Motoczyński, Koncewicz i Krawczyk (1964–66)
- Koncewicz[A] (1966)
- Brzeżańczyk (1966)
- K. Nowak, Brzeżańczyk i Górski (1966)
- Matyas (1966–67)
- Koncewicz (1968–70)
- Górski (1970–76)
- Strejlau[A] (1974)
- Gmoch (1976–78)
- Kulesza (1978–80)
- Piechniczek (1981–86)
- Obrębski[A] (1981)
- Blaut[A] (1985)
- Łazarek (1986–89)
- Strejlau (1989–93)
- Ćmikiewicz[A] (1991)
- Ćmikiewicz (1993)
- Apostel (1993–95)
- Stachurski (1995–96)
- Piechniczek (1996–97)
- Pawlak (1997)
- Wójcik (1997–99)
- Engel (2000–02)
- Boniek (2002)
- Janas (2002–06)
- Beenhakker (2006–09)
- Majewski (2009)
- Smuda (2009–12)
- Fornalik (2012–13)
- Nawałka (2013–18)
- Brzęczek (2018–21)
- Sousa (2021)
- Michniewicz (2022)
- Santos (2023)
- Probierz (od 2023)
|
- ↑ trener nieformalny
- ↑ a b c d trener tymczasowy
- ↑ a b trener zastępczy
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ trener tymczasowy
- ↑ a b c d e trener tymczasowy
- ↑ a b trener zastępczy
- VIAF: 8053147967374484200005
- PLWABN: 9810533433505606
- WorldCat: viaf-8053147967374484200005