Ołeh Protasow
Олег Протасов
|
Pełne imię i nazwisko | Ołeh Wałerijowycz Protasow |
Data i miejsce urodzenia | 4 lutego 1964 Dniepropetrowsk |
Wzrost | 185 cm |
Pozycja | napastnik |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | | Dnipro Dniepropetrowsk | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1982–1987 | Dnipro Dniepropetrowsk | 145 | (95) | 1988–1990 | Dynamo Kijów | 71 | (30) | 1990–1994 | Olympiakos SFP | 86 | (48) | 1994–1995 | Gamba Osaka | 55 | (24) | 1996–1998 | Weria | 62 | (11) | 1998–1999 | AO Proodeftiki | 28 | (5) | 1999–2000 | Panelefsiniakos Eleusina | 2 | (1) | | W sumie: | 449 | (214) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1984–1991 | ZSRR | 68 | (29) | 1994 | Ukraina | 1 | (0) | | W sumie: | 69 | (29) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 2002–2004 | Olympiakos SFP | 2004–2005 | AEL Limassol | 2005 | Steaua Bukareszt | 2006–2008 | Dnipro Dniepropetrowsk | 2008 | Kubań Krasnodar | 2009 | PAE Iraklis 1908 | 2010–2011 | Rostów | 2011–2012 | Astana | 2012–2013 | Dynama Mińsk | 2014–2015 | Astra Giurgiu | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Odznaczenia |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Ołeh Wałerijowycz Protasow, ukr. Олег Валерійович Протасов, ros. Олег Валерьевич Протасов, Oleg Walerjewicz Protasow (ur. 4 lutego 1964 w Dniepropetrowsku) – ukraiński piłkarz i trener piłkarski, podczas kariery grał na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego i Ukrainy, wicemistrz Europy w 1988. Zdobył 29 bramek dla reprezentacji narodowej, co plasuje go na drugim miejscu za Ołehem Błochinem z 42 bramkami.
Kariera zawodnicza
Kariera klubowa
Na płaszczyźnie klubowej Protasow zaczynał karierę w Dnipro Dniepropietrowsk (1982–87), kontynuował ją w Dynamie Kijów, prowadzonym przez Walerego Łobanowskiego. Później grał w klubach zagranicznych: Olympiakos SFP (Grecja 1990–94), Gamba Osaka (Japonia 1994–95), PAE Weria (Grecja 1996) oraz AO Proodeftiki (Grecja 1998–99). Dwa razy zdobywał mistrzostwo ZSRR i raz został wybrany Radzieckim Piłkarzem Roku w 1987. Łącznie zdobył 125 goli w lidze ZSRR, co plasuje go na ósmym miejscu w historii.
Kariera reprezentacyjna
Protasow zagrał w reprezentacji 68 meczów, wystąpił w Mistrzostwach Świata w 1986 oraz mundialu w 1990 roku. Na Euro 1988 zdobył dwie bramki. Zaliczył również jeden występ w reprezentacji Ukrainy, w roku 1994.
Kariera trenerska
Po odejściu na piłkarską emeryturę, Protasow zajął się trenowaniem. W 2003 roku poprowadził Olympiakos SFP do tytułu mistrza Grecji, a w lecie 2005 przeszedł do Steauy Bukareszt z którą wywalczył w 2005 roku tytuł mistrzowski w Divizii A. W latach 2006–2008 prowadził rodzinny klub Dnipro Dniepropietrowsk, jednak nie zdobył z nim żadnych sukcesów. Potem trenował kluby Kubań Krasnodar oraz Iraklis Saloniki. 19 grudnia 2009 objął stanowisko głównego trenera FK Rostów[1]. 13 maja 2011 po serii nieudanych meczów podał się do dymisji[2]. 12 listopada 2011 podpisał kontrakt z kazachskim FK Astana[3], w którym pracował do kwietnia 2012[4]. W lipcu 2012 stał na czele Dynama Mińsk[5]. W czerwcu 2013 został zwolniony z zajmowanego stanowiska[6]. 10 października 2014 r. został głównym trenerem rumuńskiej Astry Giurgiu[7]. 3 marca 2015 został zwolniony[8].
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
Dnipro Dniepropietrowsk
- mistrz ZSRR: 1983
- wicemistrz ZSRR: 1987
- brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1984, 1985
Dynamo Kijów
- mistrz ZSRR: 1990
- wicemistrz ZSRR: 1988
- brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1989
- zdobywca Pucharu ZSRR: 1990
Olympiakos SFP
Sukcesy reprezentacyjne
Sukcesy trenerskie
Sukcesy indywidualne
- najlepszy piłkarza radziecki według tygodnika „Futboł”: 1987
- król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1985, 1987, 1990
- 7-krotnie wybierany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1990
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ UA-Футбол. Олег Протасов – главный тренер „Ростова”.
- ↑ UA-Футбол. Олег Протасов подал в отставку с поста главного тренера „Ростова”.
- ↑ UA-Футбол. Протасов возглавил „Астану”.
- ↑ UA-Футбол. Протасов покинул „Астану”.
- ↑ UA-Футбол. Олег Протасов: „Минское „Динамо” – почетное место для работы”.
- ↑ Протасов покидает минское „Динамо” – UA-Футбол.
- ↑ Протасов возглавил румынскую Астру – UA-Футбол.
- ↑ Официально: Протасов уволен из Астры – UA-Футбол.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)].
Bibliografia
- O. Protasov, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01] .
- Ołeh Protasow w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
- Ołeh Protasow w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
- Ołeh Protasow w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
- Ołeh Protasow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Ołeh Protasow w bazie Football Facts (ros.)
- Ołeh Protasow w bazie RusTeam (ros.)
- Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
- Ołeh Protasow w bazie National Football Teams (ang.)
- Oleg Protasov, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .
Składy reprezentacji ZSRR
- O występie ZSRR na Mistrzostwach Świata 1986 czytaj tutaj.
- O występie ZSRR na Mistrzostwach Europy 1988 czytaj tutaj.
- O występie ZSRR na Mistrzostwach Świata 1990 czytaj tutaj.
Osiągnięcia i nagrody
Najlepszy trener piłkarski w
Rumunii 1936–1940 | |
---|
1945–1950 | |
---|
1951–1960 | |
---|
1961–1970 | |
---|
1971–1980 | |
---|
1981–1991 | |
---|