Lista zawodowych mistrzów świata wagi superśredniej w boksie

Waga superśrednia została wprowadzona w roku 1984 przez IBF, a następnie przyjęta przez WBA (1987), WBO (1988) i WBC (1988). Jej limit wynosi 168 funtów (76,2 kg).

Pierwszym mistrzem świata był od roku 1984 Brytyjczyk Murray Sutherland. Każda z organizacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

  • World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),
  • World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,
  • International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,
  • World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.
Zdobycie
tytułu 		Utrata
tytułu 		Mistrz Organizacja Obrona
tytułu
28 marca 1984 22 lipca 1984 Murray Sutherland  Wielka Brytania IBF 0

Sutherland został inauguracyjnym mistrzem IBF zwyciężając na punkty Erniego Singletaryego[1].

22 lipca 1984 6 grudnia 1987 Park Chong-pal  Korea Południowa IBF 8

Park zrezygnował z tytułu IBF zostając inauguracyjnym mistrzem WBA[2].

6 grudnia 1987 23 maja 1988 Park Chong-pal  Korea Południowa WBA 1

Park został inauguracyjnym mistrzem WBA po zwycięstwie nad Jesusem Gallardo przez TKO w 2r[3].

11 marca 1988 1989 Graciano Rocchigiani  Niemcy IBF 3

Rocchigiani zdobył wakujący tytuł IBF zwyciężając Vincenta Boulware przez TKO w 8r. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii[4].

23 maja 1988 28 maja 1989 Fulgencio Obelmejias  Wenezuela WBA 0
4 listopada 1988 28 kwietnia 1990 Thomas Hearns  Stany Zjednoczone WBO 2

Hearns został inauguracyjnym mistrzem WBO po pokonaniu na punkty Jamesa Kinchena. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii po zwycięskiej obronie z Michaelem Olajide[5].

7 listopada 1988 1990 Sugar Ray Leonard  Stany Zjednoczone WBC 2

Leonard został inauguracyjnym mistrzem WBC po zwycięstwie nad Dannym Lalonde przez TKO w 9r. Zrezygnował z tytułu[6].

28 maja 1989 30 marca 1990 Baek In-chul  Korea Południowa WBA 2
27 stycznia 1990 18 maja 1991 Lindell Holmes  Stany Zjednoczone IBF 3
30 marca 1990 5 kwietnia 1991 Christophe Tiozzo  Francja WBA 2
21 września 1991 18 marca 1995 Chris Eubank  Wielka Brytania WBO 14
15 grudnia 1990 3 października 1992 Mauro Galvano  Włochy WBC 2
5 kwietnia 1991 12 września 1992 Víctor Córdoba  Panama WBA 1
18 maja 1991 10 stycznia 1992 Darrin Van Horn  Stany Zjednoczone IBF 1
10 stycznia 1992 13 lutego 1993 Iran Barkley  Stany Zjednoczone IBF 0
12 września 1992 26 lutego 1994 Michael Nunn  Stany Zjednoczone WBA 4
3 października 1992 2 marca 1996 Nigel Benn  Wielka Brytania WBC 9
13 lutego 1993 18 listopada 1994 James Toney  Stany Zjednoczone IBF 3
26 lutego 1994 12 sierpnia 1994 Steve Little  Stany Zjednoczone WBA 0
12 sierpnia 1994 12 czerwca 1999 Frankie Liles  Stany Zjednoczone WBA 7
18 listopada 1994 22 listopada 1996 Roy Jones Jr.  Stany Zjednoczone IBF 5

Roy Jones Jr. pozostawił wakujący tytuł IBF zostając tymczasowym mistrzem WBC w wadze półciężkiej[7].

18 marca 1995 5 lipca 1997 Steve Collins  Irlandia WBO 7

Collins pozostawił wakujący tytuł ogłaszając zakończenie kariery po zwycięskiej obronie tytułu z Craigem Cummingsem przez TKO w 3r[8].

2 marca 1996 6 lipca 1996 Thulani Malinga  Południowa Afryka WBC 0
6 lipca 1996 12 października 1996 Vincenzo Nardiello  Włochy WBC 0
12 października 1996 19 grudnia 1997 Robin Reid  Wielka Brytania WBC 3
21 czerwca 1997 24 października 1998 Charles Brewer  Stany Zjednoczone IBF 3
11 października 1997 4 marca 2006 Joe Calzaghe  Wielka Brytania WBO 21
19 grudnia 1997 27 marca 1998 Thulani Malinga  Południowa Afryka WBC 0
27 marca 1998 23 października 1999 Richie Woodhall  Wielka Brytania WBC 2
24 października 1998 15 marca 2003 Sven Ottke  Niemcy IBF 17
12 czerwca 1999 8 kwietnia 2000 Byron Mitchell  Stany Zjednoczone WBA 1
23 października 1999 6 maja 2000 Markus Beyer  Niemcy WBC 1
8 kwietnia 2000 2000 Bruno Girard  Francja WBA 1

Girard został pozbawiony tytułu WBA za odmowę walki rewanżowej z Mannym Siacą i przejście do wagi półciężkiej[9].

6 maja 2000 1 września 2000 Glenn Catley  Wielka Brytania WBC 0
1 września 2000 15 grudnia 2000 Dingaan Thobela  Południowa Afryka WBC 0
15 grudnia 2000 maj 2001 Dave Hilton Jr.  Kanada WBC 0

Hilton został pozbawiony tytułu po skazaniu na siedem lat więzienia[10].

3 marca 2001 15 marca 2003 Byron Mitchell  Stany Zjednoczone WBA 2
10 lipca 2001 5 kwietnia 2003 Eric Lucas  Kanada WBC 3
15 marca 2003 27 marca 2004 Sven Ottke  Niemcy WBA i IBF 4

Ottke pozostawił wakujące tytuły ogłaszając jako niepokonany zakończenie kariery.

5 kwietnia 2003 5 czerwca 2004 Markus Beyer  Niemcy WBC 2
5 maja 2004 12 listopada 2004 Manny Siaca  Portoryko WBA 0
5 czerwca 2004 9 października 2004 Cristian Sanavia  Włochy WBC 0
2 października 2004 4 marca 2006 Jeff Lacy  Stany Zjednoczone IBF 4
9 października 2004 14 października 2006 Markus Beyer  Niemcy WBC 5
12 listopada 2004 14 października 2006 Mikkel Kessler  Dania WBA 4
4 marca 2006 27 listopada 2006 Joe Calzaghe  Wielka Brytania IBF i WBO 1

Calzaghe zrezygnował z tytułu IBF preferując obronę tytułu WBO z Peterem Manfredo zamiast z oficjalnym pretendentem IBF Robertem Stieglitzem.

14 października 2006 3 listopada 2007 Mikkel Kessler  Dania WBA Super i WBC 1
27 listopada 2006 3 listopada 2007 Joe Calzaghe  Wielka Brytania WBO 2
3 marca 2007 19 października 2007 Alejandro Berrio  Kolumbia IBF 0
19 października 2007 26 czerwca 2012 Lucian Bute  Kanada IBF 9
3 listopada 2007 2008 Joe Calzaghe  Wielka Brytania WBA Super, WBC i WBO 0

Calzaghe pozostawił wakujące tytuły przechodząc do kategorii półciężkiej.

21 czerwca 2008 21 listopada 2009 Mikkel Kessler  Dania WBA 2

Kessler zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Dimitri Sartisona przez KO w 12r[11].

27 września 2008 10 stycznia 2009 Denis Inkin  Rosja WBO 0

Inkin zdobył wakujący tytuł WBO wygrywając z Fulgencio Zunigą[12].

6 grudnia 2008 24 kwietnia 2010 Carl Froch  Wielka Brytania WBC 2
10 stycznia 2009 22 sierpnia 2009 Károly Balzsay  Węgry WBO 1
22 sierpnia 2009 25 sierpnia 2012 Robert Stieglitz  Niemcy WBO 6
21 listopada 2009 17 grudnia 2011 Andre Ward  Stany Zjednoczone WBA Super 4
21 listopada 2009 lipiec 2011 Dimitri Sartison  Niemcy WBA 1

Sartison zdobył wakujący po awansie Kesslera na super mistrza tytuł regularny zwyciężając przez TKO w 6r Stjepana Božiča. Zwakował tytuł z powodu poważnej kontuzji kolana.

24 kwietnia 2010 2010 Mikkel Kessler  Dania WBC 0

Kessler pozostawił wakujący tytuł WBC ze względu na poważną kontuzję oka.

27 listopada 2010 17 grudnia 2011 Carl Froch  Wielka Brytania WBC 1

Froch zdobył wakujący tytuł WBC wygrywając z Arthurem Abrahamem[13].

26 sierpnia 2011 październik 2012 Károly Balzsay  Węgry WBA 1

Balzsay zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Stanisława Kasztanowa (Ukraina) niejednogłośnie na punkty. Został pozbawiony tytułu nie mogąc, ze względu na przewlekłą kontuzję, zmierzyć się z obowiązkowym pretendentem Brianem Magee.

17 grudnia 2011 kwiecień 2013 Andre Ward  Stany Zjednoczone WBA Super i WBC 1

Ward został pozbawiony tytułu WBC.

26 czerwca 2012 25 maja 2013 Carl Froch  Wielka Brytania IBF 2

Froch 25 maja 2013 pokonał Mikkela Kesslera i połączył tytuły mistrza świata federacji IBF i WBA.

25 sierpnia 2012 23 marca 2013 Arthur Abraham  Niemcy WBO 1
październik 2012 8 grudnia 2012 Brian Magee  Wielka Brytania WBA 0

Magee 30 lipca 2011 pokonał jednogłośnie na punkty Jaime Barbozę z Kostaryki i został tymczasowym mistrzem WBA. Po pozbawieniu tytułu Károlya Balzsaya został awansowany na mistrza regularnego.

8 grudnia 2012 25 maja 2013 Mikkel Kessler  Dania WBA 0
23 marca 2013 1 marca 2014 Robert Stieglitz  Niemcy WBO 2
kwiecień 2013 Nadal Andre Ward  Stany Zjednoczone WBA Super 1
25 maja 2013 3 lutego 2015 Carl Froch  Wielka Brytania WBA i IBF 2

Froch 3 lutego 2015 zrezygnował z tytułu mistrza świata federacji IBF.

22 czerwca 2013 16 sierpnia 2014 Sakio Bika  Australia WBC 1

Bika zdobył wakujący tytuł zwyciężając Mario Antonio Peribana (Meksyk).

1 marca 2014 Nadal Arthur Abraham  Niemcy WBO 4
16 sierpnia 2014 24 kwietnia 2015 Anthony Dirrell  Stany Zjednoczone WBC 0
3 lutego 2015 5 maja 2015 Carl Froch  Wielka Brytania WBA 0

Froch został 6 maja 2015 pozbawiony tytułu mistrza świata WBA.

24 kwietnia 2015 Nadal Badou Jack  Szwecja WBC 0
9 maja 2015 Nadal Fiodor Czudinow  Rosja WBA 0

Czudinow, który od 11 grudnia 2014 był tymczasowym mistrzem WBA, został 9 maja 2015 mistrzem regularnym po pokonaniu Felixa Sturma.

23 maja 2015 Nadal James DeGale  Wielka Brytania IBF 0

DeGale zdobył wakujący tytuł mistrzowski IBF po pokonaniu na punkty Andre Dirrella..

Przypisy

  1. ↑ Lista walk zawodowych Murraya Sutherlanda (BoxRec.com)
  2. ↑ Biografia Chong-Pal Parka(BoxRec.com)
  3. ↑ Lista walk zawodowych Chong-Pal Parka (BoxRec.com)
  4. ↑ Lista walk zawodowych Graciano Rocchigianiego (BoxRec.com)
  5. ↑ Lista walk zawodowych Thomasa Hearnsa (BoxRec.com)
  6. ↑ Lista walk zawodowych Sugar Raya Leonarda (BoxRec.com)
  7. ↑ Biografia Roya Jonesa Jr(BoxRec.com)
  8. ↑ Lista walk zawodowych Stevea Collinsa (BoxRec.com)
  9. ↑ Lista walk zawodowych Bruno Girarda (BoxRec.com)
  10. ↑ Biografia Davea Hiltona Jr. (BoxRec.com)
  11. ↑ Lista walk zawodowych Mikkela Kesslera (BoxRec.com)
  12. ↑ Lista walk zawodowych Denisa Inkina (BoxRec.com)
  13. ↑ Lista walk zawodowych Carla Frocha (BoxRec.com)

Bibliografia

  • Lista mistrzów świata wagi superśredniej WBA w BoxRec
  • Lista mistrzów świata wagi superśredniej WBC w BoxRec
  • Lista mistrzów świata wagi superśredniej IBF w BoxRec
  • Lista mistrzów świata wagi superśredniej WBO w BoxRec
  • Lista walk o mistrzostwo świata wagi superśredniej WBA w BoxRec
  • Lista walk o mistrzostwo świata wagi superśredniej WBC w BoxRec
  • Lista walk o mistrzostwo świata wagi superśredniej IBF w BoxRec
  • Lista walk o mistrzostwo świata wagi superśredniej WBO w BoxRec

Linki zewnętrzne

  • Strona oficjalna WBA
  • Strona oficjalna WBC
  • Strona oficjalna IBF
  • Strona oficjalna WBO
  • p
  • d
  • e
Boks zawodowy
Mistrzowie świata według kategorii wagowych
Mistrzowie Europy według kategorii wagowych
Walki o mistrzostwo świata
według kategorii wagowych
Organizacje boksu zawodowego – aktualni mistrzowie
Kalendarium

  • p
  • d
  • e
Mistrzowie świata wagi superśredniej w boksie