Uyûnîler Emirliği Arapça: الدَّوْلَةُ الْعُيُونِيَّةUyûnîler Emirliği |
---|
1076-1238 |
|
Başkent | El-Ahsa |
---|
Yaygın dil(ler) | Arapça (Klasik) |
---|
Resmî din | İslam |
---|
Hükûmet | Monarşi |
---|
• 1076 (ilk) | Abdullah bin Ali |
---|
• 1238 (son) | Muhammed bin Mas'ud |
---|
|
Tarihî dönem | 11.–13. yüzyıllar |
---|
• Kuruluşu | 1076 |
---|
• Dağılışı | 1238 |
---|
|
Öncüller | Ardıllar | | Karmatîlik | | Usfurids | | | |
Arap devletleri ve hanedanları |
---|
|
Antik Arap Devletleri Kedar Krallığı | 800 BC-300 BC | Lihyan Krallığı | 600 BC-100 BC | Nabatî Krallığı | 400 BC-106 AD | Kinde Krallığı | 200 BC-633 AD | Osroene Krallığı | 132 BC-244 AD | Characene Krallığı | 127 BC-221 AD | Emesa Hanedanı | 64 BC-300s AD | Araba Krallığı | 100s-241 AD | Tanukhiler | 196-1100 AD | Gassaniler | 220-638 AD | Lahmîler | 300-602 AD |
|
|
|
|
|
|
|
Uyûnîler Emirliği Abdullah b. Ali el-Uyûnî (öl. 520/1126) tarafından 469/1070 yılında El-Ahsa’da kurulmuş ve 636/1239 yılında Benî Âmir ve Salgurlular tarafından yıkılmıştır.
Emirlik, El-Ahsa, Katif şehirleri ve Evâl Adası’nda hüküm sürmüştür. Günümüzde Evâl, Bahreyn olarak bilinirken El-Ahsa, Katif şehirleri ise Suudi Arabistan sınırları içerisinde ve yarımadanın doğusunda yer almaktadır. Çoğu iç savaşlardan ibaret olan bir siyasî tarihe sahip bu emirlik, Büyük Selçuklu İmparatorluğu ve Abbâsîler ile zaman zaman iletişim hâlinde bulunmuş; bölgedeki ticaret ve hac yollarını onlar adına emniyetli kılmıştır. Bölgenin hükmedilmesi güç tabii şartları Selçukluların ve Abbasîlerin Uyûnî yöneticileriyle ilişkilerinin olumlu olmasını sağlamıştır. Hac ve ticaret yollarını kontrol etmesinin yanında Basra Körfezi ticareti ve sahillerdeki inci dalgıçlığı, emirliğin en önemli gelir kaynaklarındandır.[1]
Kaynakça
- ^ Kurnaz, Yasin (2023). "Uyûnîler Emirliği Siyasî Tarihi (469/1070-636/1239)". dergiabant. 11 (2). ss. 268-281. doi:10.33931/dergiabant.1330036. 1 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2024.