Çinvat Köprüsü
| Makale serilerinden |
Zerdüştçülük |
|---|
 |
| Ana konular
|
| Melekler ve felekler
|
| Yazılar ve ibadet
|
| Tutanaklar ve destanlar
|
| Tarih ve kültür
|
| Müritler
|
|
Çinvat Köprüsü, Zerdüştlük'teki dînî kaynaklara göre (Zentçe Cinvatô Peretûm, "yargılama köprüsü" veya "ışın şeklinde köprü"[1]), yaşayanların dünyasını ölüler dünyasından ayıran köprüdür. Bütün ruhlar bu Köprü'den ölümden sonra geçmek zorundadır.
Çinvat Köprüsü'nün görünümü geçen kişinin aşasına veya dürüstlüğüne göre değişir. Bundahişn adlı dînî kaynaklarında yazılı olduğu üzere kötü bir kişiye bu Köprü dar görünecek ve Vizareş adlı insanüstü varlık karşısına dikilecek[2] ve bu kişinin ruhunu druc-demana 'ya, yani Yalanlar Evi 'ne itecek ki, burası ebedî ceza ve acı çekme yeridir ve bu yer çeşitli inançlardaki Cehennem tanımına benzer[3] Fakat iyi düşünce, söz ve amelleriyle gelen bir insana Köprü geçilebilecek kadar geniş görünecek ve vahiy getiren ruh olan Daena ona görünüp bu ruhu Şarkılar Evi 'ne götürecek. Köprü'den kazâsız geçen ruhlar, Ahura Mazda'da buluşacaktır. Çoğu zaman Çinvat Köprüsü, Professor C. P. Tiele's Dinler Tarihi (İng. History of Religion) eserinde olduğu gibi gökkuşağına ya da Samanyolu'na benzetilir.[4] Fakat C. F. Keary ve Ferdinand Justi gibi başka bilginlere göre bu yorum yanlış olup bu Köprü'nün dosdoğru yukarıya gittiğini, eğrili olmadığını ifade eder.[5][6]
Üç tanrının Çinvat Köprüsü'nün koruyuculuğunu üstlendiğine inanılır: Sraoşa (İtaat), Mithra (anlaşma) ve Raşnu (adâlet).[3]
İslâm'daki Sırât Köprüsü inancı Çinvat Köprüsü'ne benzemektedir.
Bu köprü için kullanılan benzeri isimler Çinvar veya Çinavat'tır.[7]
Kaynakça
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 20 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
- ^ Tiele, C.P. History of Religion. London and Boston, 1877: p. 177.
- ^ C. F. Keary, Primitive Belief. Lond., 1882: p. 292.
- ^ Rawlinson, The Seven Great Monarchies of the Ancient Eastern World: Parthia and Sassania. Gorgias Press LLC, 2002. ISBN 1-931956-47-2
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2011.
