Wersenian disodu

Wersenian disodu

Próbka dwuwodnego wersenianu disodu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
2,2'-(etano-1,2-diylobis((karboksymetylo)azanodiylo))dioctan disodu
Inne nazwy i oznaczenia
komplekson III, etylenodiaminotetraoctan disodu, edetynian disodu, pot. EDTA[a]
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C10H14N2O8Na2

Masa molowa

336,21 g/mol

Wygląd

bezbarwne, bezwonne ciało stałe (dihydrat)[1]

Identyfikacja
Numer CAS

6381-92-6

PubChem

8759

DrugBank

DB14600

SMILES
C(CN(CC(=O)O)CC(=O)[O-])N(CC(=O)O)CC(=O)[O-].[Na+].[Na+]
Właściwości
Rozpuszczalność w wodzie
10,8 g/100 ml (22 °C)[2]
Temperatura topnienia

248 °C (dihydrat)[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-07-25]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
wersenian disodu dihydrat
Działanie żrące Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H332, H373

Zwroty P

P260

Numer RTECS

AH4410000

Podobne związki
Inne kationy

kwas wersenowy

Podobne związki

kwas nitrylotrioctowy

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wersenian disodu, komplekson III – organiczny związek chemiczny, sól disodowa kwasu wersenowego. Ma zdolność tworzenia kompleksów (chelatów) z różnowartościowymi metalami, przy czym niezależnie od wartościowości oznaczanego metalu zawsze wiąże jeden atom. W kompleksometrii stosowany jest częściej niż wolny kwas wersenowy z uwagi na lepszą rozpuszczalność w wodzie[2][3]. Jako czynnik kompleksujący w analizie jest najważniejszym kompleksonem. Stosowany także jako odczynnik maskujący w analizie jakościowej.

Uwagi

  1. Określenie EDTA na wersenian disodowy jest niewłaściwe, gdyż akronim EDTA (z ang. ethylenediaminetetraacetic acid) odnosi się do wolnego kwasu wersenowego, a nie jego soli.

Przypisy

  1. a b Ethylenediaminetetraacetic acid disodium salt (nr ED2SS) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2017-07-25]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. a b AndrzejA. Cygański AndrzejA., Chemiczne metody analizy ilościowej, wyd. 6, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2005, s. 393–395, ISBN 83-204-3055-0 .
  3. TadeuszT. Lipiec TadeuszT., Zdzisław StefanZ.S. Szmal Zdzisław StefanZ.S., Chemia analityczna z elementami analizy instrumentalnej, wyd. 4, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1976, s. 431–432 .