Włoska Konfederacja Pracowniczych Związków Zawodowych

Włoska Konfederacja Pracowniczych Związków Zawodowych^[1]^[2] (wł. Confederazione Italiana Sindacati Lavoratori, CISL) – włoska federacja związków zawodowych, druga po CGIL najliczniejsza centrala związkowa we Włoszech^[3].

CISL powstała w 1950 w wyniku połączenia dwóch federacji pracowniczych – Libera Confederazione Generale Italiana dei Lavoratori i Federazione Italiana del Lavoro, które powstały w wyniku rozłamów we Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy^[4]. Od początku pozostawała powiązana ze środowiskami katolickimi i Chrześcijańską Demokracją. Konkuruje w szczególności z mającą komunistyczne korzenie CGIL. Uchodzi za organizację w większym stopniu nastawioną na negocjacje^[3].

Federacja należy do Międzynarodowej Konfederacji Związków Zawodowych. Liczba członków skupionych w niej organizacji szacowana jest na 4,5 miliona^[5].

Sekretarze generalni

1950–1958: Giulio Pastore
1958–1977: Bruno Storti
1977–1979: Luigi Macario
1979–1985: Pierre Carniti
1985–1991: Franco Marini
1991–2000: Sergio D’Antoni
2000–2006: Savino Pezzotta
2006–2014: Raffele Bonanni^[6]
2014–2021: Annamaria Furlan
od 2021: Luigi Sbarra

Przypisy

↑ Włoska Konfederacja Pracowniczych Związków Zawodowych, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-04-08] .
↑ Partnerstwa transgraniczne EURES. ec.europa.eu. [dostęp 2013-01-15].
↑ ^a ^b Italian Confederation of Workers’ Unions, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2013-01-15] (ang.).
↑ CISL. treccani.it. [dostęp 2013-01-15]. (wł.).
↑ List of affiliated organisations. ituc-csi.org. [dostęp 2013-01-15]. (ang.).
↑ Segretari Generali della Cisl (1950–2010). cisl.it. [dostęp 2013-01-15].