Victor Röhrich

Victor Röhrich

Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1862 Pieniężno
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 1925 Braniewo
Odznaczenia

Victor (Wiktor) Röhrich (ur. 27 lipca 1862 w Pieniężnie w Prusach Wschodnich, zm. 27 czerwca 1925 roku w Braniewie) – niemiecki historyk, wykładowca akademicki i polityk w okresie Republiki Weimarskiej, członek Partii Centrum.

Życiorys

Victor Röhrich urodził się, wraz z piątką rodzeństwa, w rodzinie malarza i rymarza Franza Röhricha i jego żony Rosy z domu Klingenberg. W latach 1868–1874 uczęszczał do katolickiej szkoły męskiej w Pieniężnie (katholische Knabenschule). Następnie również w Pieniężnie uczęszczał w latach 1874–1876 do szkoły gehobene Knabenschule. Jego wyjątkowe zdolności skłoniły rodziców do posłania go od jesieni 1876 roku do braniewskiego Liceum Hosianum, które ukończył zdaną maturą w 1882 roku. Następnie studiował historię oraz germanistykę we Wrocławiu (1882–1884) oraz w Królewcu (1884–1886). 21 grudnia 1885 na Uniwersytecie Albertina w Królewcu zdał rigorosum, a 10 marca 1886 obronił rozprawę doktorską z wyróżnieniem (summa cum laude) i uzyskał stopień doktora filozofii. W 1887 zdał egzamin państwowy „pro facultate docendi“. Pracował jako nauczyciel w Tylży i w Reszlu. W 1891 roku został nauczycielem w Liceum Hosianum w Braniewie. Powierzano mu prowadzenie lekcji historii, języka niemieckiego, matematyki i języków klasycznych. Po śmierci profesora Bendera w grudniu 1893 roku zwolniła się katedra historii w Liceum Hosianum, którą po pewnych perturbacjach powierzono w końcu, od Wielkanocy 1894 roku, Röhrichowi, nadając mu tytuł profesora nadzwyczajnego. Już po dwóch latach został mianowany profesorem zwyczajnym. Dwukrotnie pełnił funkcję rektora uczelni (1908–1911 i od 1924 do śmierci), która została podniesiona do rangi Akademii Królewskiej (1912), a od 1919 funkcjonowała jako Akademia Państwowa^[1].

W 1910 został odznaczony Orderem Orła Czerwonego IV klasy. 30 września 1916 została mu nadana przez króla Prus godność tajnego radcy (geheimer Regierungsrat) jako ostatniej osobie w historii braniewskich wykładowców, w Republice Weimarskiej takiego tytułu już nie przyznawano^[2][3].

Victor Röhrich prowadził działalność zarówno naukową, jak i polityczną. Był autorem kilku publikacji poświęconych dziejom Warmii. W ramach serii „Monumenta Historiae Warmiensis” przygotował tom poświęcony gospodarce i kulturze. W 1894 roku został członkiem Warmińskiego Towarzystwa Historycznego. W latach 1915–1918 był prezesem stowarzyszenia.

Do ostatnich dni życia pozostawał aktywny, nawet w dniu śmierci pisał przy swoim biurku, kaligrafując, jak zawsze bardzo starannie, list do swego przyjaciela. Zmarł 27 czerwca 1925 roku około godziny dziesiątej rano na atak serca w swoim mieszkaniu położonym przy ul. Moniuszki^[3]. Pochowany został 1 lipca, obok innych wybitnych postaci, na średniowiecznym cmentarzu św. Jana w Braniewie. Żegnany był przez wielu profesorów, duchownych i znajomych; ceremonii pogrzebowej przewodził profesor braniewskiej uczelni ks. prof. Władysław Świtalski^[4].

Polityka

Victor Röhrich był członkiem partii Centrum i przewodniczącym tej partii w Braniewie. W 1919 z ramienia partii Centrum został wybrany posłem do Landtagu. Jednak sądząc po zapisach protokołów posiedzeń był on jako poseł mało aktywny. W 1921 dobrowolnie złożył mandat poselski^[5].

Życie prywatne

Victor Röhrich nigdy nie ożenił się.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Franz Buchholz: Geheimrat Dr. Victor Röhrich w: Zeitschrift für die Geschichte und Altertumskunde Ermlands, 22. Band, Heft 1–3, str. 280–307, Braniewo 1926
• Victor Röhrich, Geschichte des Fürstbistums Ermland w bibliotece Polona