Tramwaj Triest-Opicina

Tramwaj Triest-Opicina

tramwaj
Tramwaj wjeżdżający na przystanek końcowy w Trieście Piazza Oberdan
Państwo	Włochy
Lokalizacja	Triest
Operator	Trieste Trasporti
Liczba linii	1
Lata funkcjonowania	od 1902
Dzienna liczba pasażerów	ok. 120
Infrastruktura
Schemat linii tramwajowej Triest-Opicina
Długość sieci	5,175 km[1]
Rozstaw szyn	1000 mm
Napięcie zasilania	550 V
Liczba przystanków	13[1]
Tabor
Liczba pojazdów	6
Multimedia w Wikimedia Commons

Tramwaj Triest-Opicina – wąskotorowy system komunikacji tramwajowej o charakterze miejskim w Trieście we Włoszech. Linia stanowi unikatowe na skalę światową^[1] połączenie tramwaju o napędzie tradycyjnym z systemem kolei linowo-terenowej.

Linia łączy Plac Oberdan, znajdujący się w północnej części centrum miasta, z pobliską miejscowością Villa Opicina rozciągającą się na wzgórzach nad miastem^[2].

Historia

Miejscowości Triest i Opicinę początkowo próbowano połączyć szynowo w roku 1857. Ze względu na ukształtowanie terenu trasa kolei wynosiła aż 32 kilometry. Ponadto stacja znajdowała się w znacznej odległości od Opiciny^[1]. Wszystko to sprawiło, że mieszkańcy niechętnie korzystali z połączenia kolejowego. Ponieważ Opicina leży częściowo w terenie górskim, zdecydowano się na zastąpienie klasycznego tramwaju kolejką zębatkową. Pierwszą część o długości 869 metrów pomiędzy Piazza Scorcola a Vetta Scorcola otwarto we wrześniu 1902 roku. Wprowadzono wówczas do użytku sześć dwuosiowych wagonów. Do dzisiaj jeździ wagon z numerem "1" (nr fabryczny 401). Jest to najstarszy eksploatowany tramwaj w Europie^[1]. Przez kolejne trzydzieści lat trwała rozbudowa systemu. W tym czasie zbudowano kolejne dziesięć przystanków. W czasie rozbudowy zmieniono jednak w kwietniu 1928 roku system z zębatkowego na kolej linowo-terenową^[1]. W okresie 2012–2014 linia była zamknięta w związku z pracami remontowymi. 16 czerwca 2016 doszło do czołowego zderzenia tramwajów, w wypadku zostało rannych 9 osób^[3]. W jego następstwie kursowanie tramwaju zostało wstrzymane, na jego trasie została uruchomiona autobusowa komunikacja zastępcza (linia 2). W grudniu 2017, po zebraniu ponad 17 tysięcy podpisów pod petycją wzywającej do przywrócenia kursów, władze przeznaczyły na to 3,1 miliona euro^[4].

Wagon buforowy

Wagon buforowy to wagon niezabierający pasażerów (wyjątkiem jest maszynista), podczepiany do wagonu tramwajowego^[1]. Jego zadaniem jest popychanie wagonu pasażerskiego w górę na kolejce szynowo-linowej podczas podjazdu oraz przytrzymywanie podczas zniżania^[1]. Pierwsze pojazdy buforowe zostały wyprodukowane w 1928 roku i prawie bez zmian stosowano je do 1976^[1]. W roku 1978 zaczęto eksploatować nowy model, który był używany przez kolejnych 28 lat. Współczesne bufory nie posiadają miejsca dla obsługi^[1].

Przystanki

Linia składa się z 13 przystanków (licząc z krańcówkami). Pierwsza, Piazza Oberdan, znajduje się w centrum Triestu, na wysokości 3 metrów nad poziomem morza^[1]. Na kolejnym przystanku Piazza Scorcola do składu dołączany jest kolejny wagon, tzw. wagon buforowy. Umożliwia on przekształcenie zwykłego tramwaju w kolej linowo-terenową. Po przejechaniu prawie 800 metrów, gdzie nachylenie wynosi 26 procent, na stacji Vetta Scorcola bufor zostaje odczepiony, a dalszą podróż do stacji Villa Opicina tramwaj odbywa już jako tramwaj elektryczny^[1].

Lista przystanków

• Piazza Oberdan (przystanek końcowy)
• Piazza Scorcola (kolej linowo-terenowa)
• Sant' Anastasio (kolej linowo-terenowa)
• Romagna (kolej linowo-terenowa)
• Vetta Scorcola (kolej linowo-terenowa)
• Cologna Campo Sportivo
• Cologna Chiesetta
• Conconello
• Banne
• Obelisco
• Campo Romano
• Via Nazionale
• Villa Opicina (przystanek końcowy)

Przypisy