Thalurania
| Thalurania[1] | |||
| Gould, 1848[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – widłogonek fioletowoczelny (T. glaucopis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Rodzina | kolibrowate | ||
| Podrodzina | kolibry | ||
| Plemię | Trochilini | ||
| Rodzaj | Thalurania | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Trochilus furcatus J.F. Gmelin, 1788 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Thalurania – rodzaj ptaków z podrodziny kolibrów (Trochilinae) w rodzinie kolibrowatych (Trochilidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Środkowej (Meksyk, Belize, Gwatemala, Honduras, Nikaragua, Kostaryka i Panama) i Południowej (Peru, Ekwador, Kolumbia, Wenezuela, Gujana, Surinam, Gujana Francuska, Brazylia, Boliwia, Paragwaj, Argentyna i Urugwaj)[6].
Morfologia
Długość ciała 8,5–13 cm; masa ciała 3–6 g[6].
Systematyka
Etymologia
- Thalurania: gr. θαλος thalos „dziecko, potomek” (por. θαλια thalia „szczęście, obfitość”, od θαλλω thallō „rozkwitać”); ουρανος ouranos „niebo” (por. ουρανιος ouranios „niebiański, błękit”)[7].
- Glaucopis: gr. γλαυκος glaukos „niebiesko-szary, modry”; οψις opsis „wygląd”[8]. Gatunek typowy: Trochilus furcatus J.F. Gmelin, 1788.
- Chlorostola: gr. χλωρος khlōros „zielony”; στολη stolē „ubranie, szata”, od στελλω stellō „ubrać”[9]. Gatunek typowy: Trochilus glaucopis J.F. Gmelin, 1788; młodszy homonim Hampson, 1898 (Lepidoptera), nazwa zmieniona na Chlorurania.
- Chlorurania: gr. χλωρος khlōros „zielony”; rodzaj Thalurania Gould, 1848[10]. Gatunek typowy: Trochilus glaucopis J.F. Gmelin, 1788.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:
- Thalurania glaucopis (J.F. Gmelin, 1788) – widłogonek fioletowoczelny
- Thalurania watertonii (Bourcier, 1847) – widłogonek długosterny
- Thalurania colombica (Bourcier, 1843) – widłogonek modrobrzuchy
- Thalurania furcata (J.F. Gmelin, 1788) – widłogonek zielonogardły
Przypisy
- ↑ Thalurania, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ J. Gould. Drafts for a new arrangement of the Trochilidæ. „Proceedings of the United States National Museum”. 16, s. 13, 1848. (ang.).
- ↑ Ch.L. Bonaparte. Conspectus systematis ornithologie. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Quatrième série. 1, s. 137, 1854. (fr. • łac.).
- ↑ E. Simon: Notice sur les Travaux Scientifiques. Paris: 1918, s. 38. (fr.).
- ↑ E. Simon. Notes critiques sur les Trorhilidés. „Revue Française d’Ornithologie”. 6 (120), s. 53, 1919. (fr.).
- ↑ a b K.L. Schuchmann: Family Trochilidae (Hummingbirds). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 5: Barn-owls to Hummingbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 1999, s. 585–586. ISBN 84-87334-25-3. (ang.).
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Thalurania.
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Glaucopis.
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Chlorostola.
- ↑ Jobling 2021 ↓, s. Chlorurania.
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2021-07-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-20].
Bibliografia
- J.A. Jobling (red.): The Key to Scientific Names. [w:] Birds of the World (red. S.M. Billerman et al.) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, 2021. (ang.).
