Szpicel

Szpicel
Le doulos
Gatunek

czarny kryminał

Rok produkcji

1962

Data premiery

13 grudnia 1962

Kraj produkcji

Francja
Włochy

Język

francuski

Czas trwania

1 godz. 44 min

Reżyseria

Jean-Pierre Melville

Scenariusz

Jean-Pierre Melville

Główne role

Jean-Paul Belmondo,
Serge Reggiani,
Fabienne Dali,
Philippe Nahon

Muzyka

Paul Misraki

Zdjęcia

Nicolas Hayer

Scenografia

Daniel Guéret

Montaż

Michele Boëhm,
Monique Bonnot,
Jean-Pierre Melville

Szpicel (fr. Le doulos) – francusko-włoski czarno-biały film kryminalny z 1962 roku w reżyserii i wedle scenariusza Jean-Pierre Melville’a, będący adaptacją powieści o tym samym tytule (1957) autorstwa Pierre’a Lesou. W rolach głównych wystąpili Serge Reggiani, Jean-Paul Belmondo oraz Fabienne Dali. Pierwszy pokaz filmu miał miejsce we Włoszech 13 grudnia 1962, francuska premiera odbyła się w Paryżu 8 lutego 1963[1].

Opis fabuły

Złodziej Maurice Faugel opuszcza więzienie po spędzeniu tam czterech lat. Spotyka się z Gilbertem Vanovre, który oszacowuje wartość skradzionej przez niego biżuterii. Maurice zabija Gilberta jego własnym rewolwerem, zabierając ze sobą drogocenny łup. Po dokonaniu mordu zakopuje biżuterię i planuje kolejny skok, w którym pomóc mają mu znajomi. Wśród nich jest Sillien, zaopatrujący ich w sprzęt niezbędny do przekrętu. W dniu rozboju, działanie Maurice'a i jego wspólnika nie idzie zgodnie z planem, na miejscu pojawia się policja. Wspólnik Maurice'a ginie, a sam Maurice zostaje ranny. Policjanci po znalezieniu Silliena pytają go o jego powiązania ze skokiem Maurice'a, oraz z zabójstwem Gilberta. Bohater stoi przed decyzją wyznania policji prawdy lub chronienia przyjaciół.

Obsada

  • Jean-Paul Belmondo jako Sillien
  • Serge Reggiani jako Maurice Faugel
  • Philippe Nahon jako Remy
  • Jean Desailly jako Clain, komisarz policji
  • Daniel Crohem jako inspektor Salignari
  • Fabienne Dali jako Fabienne
  • Michel Piccoli jako Nuttheccio
  • René Lefèvre jako Gilbert Varnove
  • Marcel Cuvelier jako pracownik policji
  • Jacques Léonard jako pracownik policji
  • Volker Schlöndorff jako klient baru (niewymieniony w czołówce)

Odbiór

W napisanej w 1964 roku recenzji The New York Times Bosley Crowther wyraził krytyczną opinię o filmie. Napisał, że film jest „przegadany” i nieudanie usiłuje wplatać tematykę filozoficzną. Skrytykował także występy Serge’a Reggiani i Fabienne Dali[2].

Po oficjalnym wydaniu filmu na DVD w 2008 roku, opinie o filmie były głównie pozytywne. Na portalu Rotten Tomatoes, który agreguje recenzje zrzeszonych wokół ów portalu krytyków, Szpicel utrzymuje 95% pozytywnych recenzji z 21 napisanych i średnią ocen o wartości 8,0/10. Jedyną negatywną recenzją wliczoną do oceny portalu, jest ta autorstwa Bosleya Crowthera[3].

Przypisy

  1. Szpicel (1962) - Daty premier. s. Filmweb. [dostęp 2017-08-08]. (pol.).
  2. Bosley Crowther: MOVIE REVIEW Screen: Belmondo as Crafty Informer: Doulos -- the Finger Man' at Beekman. 3 marca 1964. s. The New York Times. [dostęp 2017-08-09]. (ang.).
  3. Le Doulos (1962). s. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-08-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • p
  • d
  • e
Filmy w reżyserii Jean-Pierre’a Melville’a
1940-49
  • Milczenie morza (1947)
1950-59
  • Straszne dzieci (1950)
  • Kiedy przeczytasz ten list (1953)
  • Ryzykant (1956)
  • Dwaj mężczyźni na Manhattanie (1959)
1960-69
  • Ksiądz Leon Morin (1961)
  • Szpicel (1962)
  • Starszy Ferchaut (1963)
  • Drugi oddech (1966)
  • Samuraj (1967)
  • Armia cieni (1969)
1970-79