Switun (biskup Winchesteru)

Switun

Swithun

Biskup Winchesteru
Kraj działania	Wessex
Data urodzenia	IX wiek
Data i miejsce śmierci	2 lipca 862 Winchester
Miejsce pochówku	Katedra w Winchester
Biskup Winchesteru
Okres sprawowania	852-862
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	data nieznana
Multimedia w Wikimedia Commons

Switun (Swithun, Swithin; data urodzenia nieznana; zm. 2 lipca 862) – średniowieczny benedyktyn, biskup Winchesteru, święty kościoła katolickiego, prawosławnego i anglikańskiego.

Switun urodził się na początku IX wieku w zamożnej anglosaskiej rodzinie w Wesseksie. Wykształcenie uzyskał w klasztorze przy katedrze w Winchesterze, którego później został opatem^[1]. Święceń kapłańskich udzielił mu biskup Winchesteru Helmstan^[2]. Należał do elity intelektualnej swoich czasów, był nauczycielem królów Wesseksu Ethelwulfa i jego syna Alfreda^[1][2][3].

30 października 852 arcybiskup Canterbury Ceolnoth wyświęcił go na biskupa diecezji Winchester^[2][4]. Jako biskup Swithun dał się poznać jako człowiek bardzo pobożny, oddany Bogu i miłosierny. Znany jest również jako budowniczy mostu na Itchen^[2], według przekazów miał osobiście doglądać robotników, niemal nie schodząc z budowy^[1]. Switun znany był również z licznych fundacji dla nowo powstałych kościołów oraz z remontów starszych świątyń^[2].

Switun zmarł w opinii świętości 2 lipca 862 roku z przyczyn naturalnych^[3]. Pochowany został, zgodnie z jego ostatnią wolą, nie w katedrze, lecz na jej dziedzińcu, tak, by pielgrzymi mogli deptać jego grób^[1]. Kolejnym biskupem diecezji Winchester został biskup Ealhferth.

15 lipca 971 roku biskup Etelwold dokonał translacji, umieszczając relikwie świętego wewnątrz świątyni, a jednocześnie nie łamiąc jego ostatniej woli: przebudował katedrę tak, by grób znalazł się wewnątrz jej murów^[2][4]. Tak powstało sanktuarium św. Swituna, do którego udawały się liczne pielgrzymki. Król Edgar ofiarował drogocenny relikwiarz, w którym w 974 złożono szczątki Swituna^[2]. Przy tej okazji dokonano również podziału relikwii. Głowę w 1006 roku zabrał do katedry w Canterbury biskup Alfega, a ramię otrzymało opactwo w Peterborough^[2]. Pozostałe relikwie przeniesiono w 1093 do nowo wybudowanej katedry w Winchesterze^[4], gdzie pozostawały aż do reformacji i późniejszego najazdu wojsk Olivera Cromwella, który doprowadził do zniszczenia katedry. Relikwie czaszki świętego odnaleziono w XIX wieku w katedrze w Évreux^[2].

Kult

Miejsce spoczynku Swituna stało się od samego początku celem licznych pielgrzymek. W opowiadaniach przetrwały liczne relacje o cudach, jakie miały dokonać się za sprawą świętego.

Switun jest patronem:

• dwóch miast - Winchesteru w Anglii i Stavanger w Norwegii^[2]
• sadowników uprawiających jabłka (deszcz w dniu św. Swituna "chrzci jabłka")^[5]
• deszczu, przynoszącego ulgę po suszy^[2].

W ikonografii przedstawiany jest w szatach biskupich, a jego atrybutami są: mitra, pastorał, paliusz, most, księga, zgniecione jajka pod stopami, jabłko^[2].

Dniem wspomnienia świętego Swituna jest 2 lipca, 15 lipca (translacja), a także 30 października^[3][6].

Przypisy