Stanley Plotkin

Stanley A. Plotkin

Data i miejsce urodzenia	12 maja 1932 Nowy Jork, Stany Zjednoczone
Alma Mater	SUNY Downstate Medical Center
Małżeństwo	Susan Plotkin
Dzieci	2
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanley A. Plotkin (ur. 12 maja 1932 w Nowym Jorku) jest amerykańskim lekarzem pracującym jako konsultant w wytwórniach szczepionek, takich jak Sanofi Pasteur, jak również w firmach biotechnologicznych, organizacjach non-profit i rządowych. W latach 60. XX wieku odegrał znaczącą rolę w odkryciu szczepionki przeciwko wirusowi różyczki podczas pracy w Instytucie Wistar w Filadelfii. Plotkin był członkiem aktywnej grupy badawczej w Wistar od 1960 do 1991. Obecnie, poza pozycją profesora emeritusa w Wistar, jest też profesorem emeritusem na Katedrze Pediatrii na Uniwersytecie Pensylwanii. Jego książka pt. Vaccines^[1][2] jest standardową pozycją w dziedzinie szczepień^[3][4]. Jest redaktorem czasopisma Clinical and Vaccine Immunology wydawanego przez American Society for Microbiology w Waszyngtonie.

Wczesne życie i edukacja

Plotkin jest synem żydowskich angielskich imigrantów, Lee i Josepha. Urodził się i wychował w Nowym Jorku, gdzie uczęszczał do Bronx High School of Science. Podczas uczęszczania do tej szkoły w wieku 15 lat przeczytał 2 książki, które głęboko wpłynęły na jego późniejszą edukację i wybór kariery zawodowej: Arrowsmith Sinclaira Lewisa i Microbe Hunters Paula de Kruifa. Plotkin zdecydował, że zostanie lekarzem i badaczem naukowym. W związku z tym po ukończeniu Bronx High School of Science w 1948 uczęszczał do Uniwersytetu Nowojorskiego (Bachelor of Science w 1952 roku), następnie do SUNY Downstate Medical Center (Doktor nauk medycznych w 1956)^[4][5]. W 1963 roku otrzymał stopień GME (Graduate Medical Education(inne języki)) w School of Medicine na Uniwersytecie Pensylwanii^[6][7].

Kariera

Instytut Wistar

Podczas pobytu w Instytucie Wistar w Filadelfii, Plotkin pracował nad kilkoma szczepionkami, najważniejsze z nich to szczepionki przeciwko różyczce, wściekliźnie, rotawirusom i cytomegalowirusowi (CMV). Utworzył szczepionkę przeciwko różyczce, bazującą na szczepie RA 27/3 (również utworzonym przez Plotkina korzystając z komórek macierzystych WI-38). Szczepionka ta została udostępniona na rynku w 1969 roku^[8]. Szczepionka ta, według Centers for Disease Control and Prevention, doprowadziła do zlikwidowania choroby na terenie Stanów Zjednoczonych^[9]. Plotkin, pracując z Tadeuszem Wiktorem i Hilary Koprowski, wyprodukował ludzką szczepionkę przeciwko wściekliźnie w latach 60. i 70. XX wieku. Szczepionka ta może zostać użyta jako środek zapobiegawczy dla ludzi, którzy mają większe prawdopodobieństwo zarażenia, jak również w celu leczenia osób, które zostały bezpośrednio narażone na działanie choroby, praktycznie w 100 procentach przypadków zapobiegając infekcji. Kolejną szczepionką którą Plotkin wyprodukował wspólnie z H. Fred Clarkiem i Paulem Offitem, była szczepionka przeciwko rotawirusom. W 2006 roku, szczepionka tej grupy naukowców stała się częścią zalecanego przez Stany Zjednoczone kalendarza szczepień. W roku 1970 Plotkin przewodniczył przy rozwoju eksperymentalnej szczepionki przeciwko cytomegalowirusowi (CMV). Szczepionka ta, wyprodukowana korzystając z osłabionych wirusów, jeszcze nie jest w komercyjnej produkcji.

Inne zajmowane stanowiska

• 1956: staż, Cleveland Metropolitan General Hospital^[5][4]
• 1957: oficer, Epidemic Intelligence Service, United States Public Health Service^[4]
• 1959–1973: instruktor, później profesor nadzwyczajny, School of Medicine, University of Pennsylvania
• 1961: lekarz rezydent, Children’s Hospital of Philadelphia^[3][4]
• 1962-1963: lekarz rezydent, Hospital for Sick Children London
• 1964: stypendysta Joseph P. Kennedy Jr. Foundation^[10]
• 1965–1972: asystent lekarza, Children’s Hospital of Philadelphia
• 1972–1990: dyrektor oddziału chorób zakaźnych i starszy lekarz, Children’s Hospital of Philadelphia^[5][11]
• 1974–1991: profesor pediatrii i mikrobiologii, School of Medicine, University of Pennsylvania^[11]
• 1974–1991: profesor wirusologii, Wistar Institute^[11]
• 1984–1986: przewodniczący personelu medycznego, Children’s Hospital of Philadelphia
• 1991–1998: dyrektor medyczny i naukowy Pasteur Merieux Connaught, Marnes-la-Coquette^[11]
• 2003: emerytowany profesor, Wistar Institute
• 2006: emerytowany profesor wirusologii, University of Pennsylvania
• 2006: doradca wykonawczy, Sanofi Pasteur
• 2014: starszy doradca, Global Virus Network^[12]
• zastępca przewodniczącego, Oddział Pediatrii, University of Pennsylvania
• członek Center for HIV/AIDS Vaccine Immunology^[13]
• adiunkt, Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health^[14]
• doradca naukowy, Mymetics^[15]

Nagrody

• 1987: Nagroda Pamięci Jamesa D. Bruce’a, American College of Physicians^[16]
• 1993: Nagroda Wybitnego Lekarza, Pediatric Infectious Disease Society^[17]
• 1995: Nagroda Wirusologii Klinicznej Pamięci Eda Nowakowskiego Seniora, Pan American Society for Clinical Virology^[18]
• 1998: Medal Kawalera Francuskiej Legii Honorowej^[19]
• 2002: Złoty medal Alberta B. Sabina^[20]
• 2005: wybór na członka Institute of Medicine of the National Academies^[21]
• 2007: Nagroda Wybitnego Absolwenta School of Medicine na Uniwersytecie Pensylwanii^[7]
• 2009: Maxwell Finland Award for Scientific Achievement^[22]
• 2013: Medal za zasługi Caspar Wistar^[23]
• 2013–2014: Nagroda Hamdana za Wybitne Osiągnięcia Badawcze^[24]
• 2014: Nagroda dra Charlesa Mérieux za Zasługi w Wakcynologii i Immunologii^[25]

Życie osobiste

Plotkin i jego żona, Susan, mają dwójkę dzieci – Michaela i Aleca. W 1957 roku Plotkin chciał dołączyć do US Air Force by uczyć się latać, ale zamiast tego zaczął pracę w Epidemic Intelligence Service. Ostatecznie zrealizował swoje marzenie o lataniu w wieku 74 lat^[5].

Przypisy