Stanisław Lenartowicz

Ten artykuł dotyczy reżysera. Zobacz też: inne osoby nazywające się Stanisław Lenartowicz.

Data i miejsce urodzenia

7 lutego 1921
Dianowo, obwód niżnonowogrodzki, Rosyjska FSRR

Data i miejsce śmierci

28 października 2010
Wrocław, Polska

Zawód

reżyser
scenarzysta

Lata aktywności

1955–1993

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Cytaty w Wikicytatach

Stanisław Lenartowicz, ps. „Szron”^[1] (ur. 7 lutego 1921 w Dianowie (Дианово), obwód niżnonowogrodzki^[2], zm. 28 października 2010 we Wrocławiu^[3]) – polski reżyser i scenarzysta filmowy. Jeden z twórców polskiej szkoły filmowej.

Życiorys

Urodził się w miejscowości, gdzie jego ojciec był zatrudniony na kolei^[1]. Wychowywał się i mieszkał do 1944 w Landwarowie koło Wilna, w rodzinie kolejarskiej; syn Michała Lenartowicza (1879–1957)^[4], zawiadowcy miejscowego Odcinka Drogowego II kl. PKP^[5] i Bronisławy z d. Krążowskiej (1889–1963). Uczęszczał do szkoły powszechnej w Landwarowie^[1]. W 1939 ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie.^[6] W maju 1939 zapisał się na studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, lecz ich nie podjął ze względu na działania wojenne^[1].

W czasie okupacji był zatrudniony jako kancelista w nadleśnictwie w Trokach (-1944)^[1] oraz pełnił służbę w 7 Brygadzie Armii Krajowej na Wileńszczyźnie^[7], którą 17 lipca 1944 w Puszczy Rudnickiej została rozbrojona przez oddziały NKWD^[1]. W okresie od 5 sierpnia 1944 do 9 stycznia 1946 przebywał w obozie pracy w Kałudze (jedn. woj. nr 36990, 361 zpp). Repatriowany w 1946^[8].

Studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego (1946), na Wydziale Reżyserii PWSF w Łodzi (1948–1951)^[2]. Absolwent Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Realizator filmów oświatowych w WFO w Łodzi (1952–1954), następnie filmów fabularnych w WFF we Wrocławiu (1956–1983) - gdzie zrealizował 22 filmy^[9]. W latach 1989–1991 członek Komitetu Kinematografii.

Odznaczony m, in. Nagrodą Miasta Wrocławia (1959), Złotym Krzyżem Zasługi (1959)^[10], Złotym Medalem „Gloria Artis” (2008)^[11].

Miał sześcioro rodzeństwa, w tym siostrę Irenę Will-Lenartowicz (1923–2014), plastyczkę^[12].

Mieszkał na wrocławskim osiedlu Biskupin^[1]. Zmarł w wieku 89 lat, został pochowany na Cmentarzu Świętej Rodziny we Wrocławiu.

Filmografia

1993: Obrazki z wystawy (teatr TV)
1991: Herkules i stajnia Augiasza (teatr TV)
1983: Szkoda twoich łez
1979: Strachy
1976: Za rok, za dzień, za chwilę...
1975: Żelazna obroża
1974: To ja zabiłem
1972: Opętanie
1971: Nos
1971: Aktorka
1970: Martwa fala
1969: Czerwone i złote
1967: Zabijaka
1967: Upiór
1967: Poczmistrz
1967: Fatalista
1966: Cała naprzód
1964: Giuseppe w Warszawie
1963: Pamiętnik pani Hanki
1961: Nafta
1959: Zobaczymy się w niedzielę
1958: Pigułki dla Aurelii
1957: Spotkania
1956: Zimowy zmierzch
1955: Nowela kolarska (nowela w filmie Trzy starty)
1954: Ratujemy dzieła sztuki (film dokumentalny)
1953: Miniatury Kodeksu Behema (film dokumentalny)
1952: Czy wiecie, że... (film dokumentalny w cyklu Piękno na co dzień)
1952: Dur brzuszny (film dokumentalny)
1952: Zbiór i suszenie tytoniu (film dokumentalny)
1950: Dzieci trudne (etiuda szkolna)

Nagrody filmowe

2008: Nagroda („Kryształowy Dzik”, nagroda za całokształt twórczości na I Festiwalu Reżyserii Filmowej w Świdnicy)
2008: Nagroda (Specjalny „Miś BAREJAdy” na 6. Przeglądzie Filmów Komediowych i Niezależnych „Barejada” w Jeleniej Górze)
2008: Nagroda Stowarzyszenia Filmowców Polskich (za dorobek życia)
1971: Czerwone i złote – Valladolid (MFF), nagroda Związku Hiszpańskich Pisarzy Filmowych
1968: Upiór – Triest (MFF Fantastycznych), dyplom

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Biogram
↑ ^a ^b Stanisław Lenartowicz. Wędrowiec z Wilna, film dokumentalny 2013
↑ Zmarł nestor polskich reżyserów Stanisław Lenartowicz. gazeta.pl. [dostęp 2010-10-22].
↑ daty z grobowca rodzinnego we Wrocławiu
↑ Rocznik Kolejowy 1930, Związek Prawników PKP Warszawa 1930; Rocznik Kolejowy 1931-32, Związek Prawników PKP Warszawa 1931; Rocznik Komunikacyjny 1933–1934, Związek Prawników i Ekonomistów Kolejowych RP Warszawa 1933
↑ LCVA.k.178, B.46
↑ Janusz Bohdanowicz, 7 Brygada Wilhelma Armia Krajowa Okręg Wileński, wyd. II, Warszawa 2008
↑ Szczegóły. [dostęp 2019-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 475.
↑ Stanisław Lenartowicz. filmpolski.pl. [dostęp 2010-10-22].
↑ Uroczystość wręczenia medali Gloria Artis. mkidn.gov.pl, 19 grudnia 2008.
↑ https://www.myheritage.pl/names/bronis%C5%82awa_lenartowicz

Bibliografia

Stanisław Lenartowicz w bazie IMDb (ang.)
Stanisław Lenartowicz w bazie Filmweb
Stanisław Lenartowicz w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne

Stanisław Lenartowicz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Stanisław Lenartowicz. Wędrowiec z Wilna, film dokumentalny 2013. vod.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-13)].

Filmy i seriale w reżyserii Stanisława Lenartowicza

Lata 50 XX w.	Trzy starty (1955) Zimowy zmierzch (1956) Spotkania (1957) Pigułki dla Aurelii (1958) Zobaczymy się w niedzielę (1959)
Lata 60 XX w.	Nafta (1961) Pamiętnik pani Hanki (1963) Giuseppe w Warszawie (1964) Cała naprzód (1966) Fatalista (1967) Poczmistrz (1967) Upiór (1967) Zabijaka (1967) Czerwone i złote (1969)
Lata 70 XX w.	Martwa fala (1970) Aktorka (1971) Nos (1971) Opętanie (1972) To ja zabiłem (1974) Żelazna obroża (1975) Za rok, za dzień, za chwilę... (1976)
Lata 80 XX w.	Szkoda twoich łez (1983)
Seriale TV	Strachy (1979)