Refektarz
 | Zobacz też: Galeria „Refektarz”. |
 | Zobacz hasło refektarz w Wikisłowniku |
Refektarz (łac. refectorium od reficere – odnawiać) – w budynkach klasztornych, seminariach duchownych i dawnych zamkach zakonów rycerskich duże pomieszczenie służące jako jadalnia[1][2], charakterystyczne zwłaszcza dla klasztorów średniowiecznych.
Refektarze umieszczane były najczęściej przy otaczającym wirydarz krużganku, w skrzydle oddalonym od kościoła (najczęściej było to skrzydło południowe lub północne), po stronie przeciwnej niż kościół. Zarysem i wystrojem architektonicznym był zbliżony do kapitularza. Była to sala najczęściej przykryta sklepieniem krzyżowym, oświetlona dużymi oknami, która była połączona z krużgankiem kilkoma wejściami[3].
Przypisy
- ↑ Refektarz, [w:] Jendryczko i inni, Sztuka świata. T. 18, Słownik terminów : L-Ż, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 188, ISBN 978-83-213-4727-1, OCLC 857956061 [dostęp 2021-01-16] .
- ↑ Refektarz [online], Architektura średniowiecza i starożytności [dostęp 2024-02-17] (pol.).
- ↑ Refektarz, [w:] CastelfranchiC. Vegas CastelfranchiC. i inni, Nowy leksykon sztuki chrześcijańskiej, Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2013, s. 731, ISBN 978-83-7442-051-8, OCLC 843555212 [dostęp 2021-01-16] .
Bibliografia
- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 135. ISBN 83-85001-89-1.
