Przyspieszenie dośrodkowe

Przyspieszenie dośrodkowe, przyspieszenie normalne[1] – składowa wektora przyspieszenia prostopadła do kierunku prędkości ciała, powstaje na skutek zmian kierunku prędkości i nie powoduje zmiany wartości prędkości[2].

W dowolnym ruchu krzywoliniowym przyspieszenie normalne ma wartość[2]:

a n = v 2 ρ , {\displaystyle a_{n}={\frac {v^{2}}{\rho }},}

gdzie:

ρ {\displaystyle \rho } – promień krzywizny toru w punkcie, gdzie ciało porusza się z prędkością v . {\displaystyle v.}

W ruchu po okręgu o promieniu r {\displaystyle r} przyspieszenie dośrodkowe wynosi:

a n = v 2 r . {\displaystyle a_{n}={\frac {v^{2}}{r}}.}

W zapisie wektorowym:

a n = v 2 r r ^ = v 2 r r r = ω 2 r {\displaystyle {\vec {a}}_{n}=-{\frac {v^{2}}{r}}{\hat {\mathbf {r} }}=-{\frac {v^{2}}{r}}{\frac {\vec {r}}{r}}=-\omega ^{2}{\vec {r}}}

lub

a n = ω × ( ω × r ) . {\displaystyle {\vec {a_{\mathrm {n} }}}={\vec {\omega }}\times ({\vec {\omega }}\times {\vec {r}}).}

Z własności iloczynu wektorowego oraz prędkości kątowej wynika:

a n = ω ( ω r ) | ω | 2 r = | ω | 2 r , {\displaystyle {\vec {a_{\mathrm {n} }}}={\vec {\omega }}({\vec {\omega }}\cdot {\vec {r}})-|{\vec {\omega }}|^{2}{\vec {r}}=-|{\vec {\omega }}|^{2}{\vec {r}},}

gdzie:

v {\displaystyle v} – prędkość w ruchu po okręgu (w układzie SI w m/s),
r {\displaystyle r} – promień okręgu (w układzie SI w m),
r {\displaystyle {\vec {r}}} – wektor wodzący o wartości równej promieniowi, jego kierunku i zwrocie od osi obrotu,
ω {\displaystyle \omega } – prędkość kątowa,
r ^ {\displaystyle {\hat {\mathbf {r} }}} – jednostkowy wektor o kierunku promienia i zwrocie od osi obrotu.

Dynamika

W dynamice przyspieszenie jest skutkiem działania siły. Przyspieszenie dośrodkowe jest skutkiem działania siły lub jej składowej prostopadłej do wektora prędkości ciała. Kierunek i zwrot tego przyspieszenia jest zgodny z kierunkiem i zwrotem tej siły.

Zgodnie z II zasadą dynamiki:

a n = F n m , {\displaystyle a_{n}={\frac {F_{n}}{m}},}

gdzie:

a n {\displaystyle a_{n}} – przyspieszenie normalne,
F n {\displaystyle F_{n}} – składowa siły działającej na ciało prostopadła do kierunku ruchu,
m {\displaystyle m} – masa ciała.

Przykładem jest przyspieszenie wynikające z działania siły grawitacji Słońca na Ziemię lub Ziemi na jej satelitę.

Przypisy

  1. przyspieszenie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-03-19] .
  2. a b Resnick i Halliday 1999 ↓, s. 79–80.

Bibliografia

  • Robert Resnick, David Halliday: Podstawy fizyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999. ISBN 83-01-09323-4.
  • p
  • d
  • e
Kinematyka
pojęcia
podstawowe
wielkości
postępowe
obrotowe
przyrządy
pomiarowe
drogi
prędkości
ciał stałych
prędkości płynów
inne
rodzaje ruchu
postępowy
obrotowy
jednostajny
zmienny
rzut ukośny
przykłady
pojęcia
matematyczne
ogólne
geometryczne
analityczne
powiązane
obszary
kultury
fizyka klasyczna
analiza matematyczna
astronomia
inżynieria
sport
  • Britannica: science/centripetal-acceleration
  • SNL: sentripetalakselerasjon