Pląśnik karaibski
| Riccordia elegans[1] | |||
| (Gould, 1860) | |||
 Pląsniki karaibskie na rysunku z 5. tomu monografii Goulda o kolibrach (1861) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | |||
| Rodzina | kolibrowate | ||
| Podrodzina | kolibry | ||
| Plemię | Trochilini | ||
| Rodzaj | Riccordia | ||
| Gatunek | pląśnik karaibski | ||
| Synonimy | |||
| | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| |||
| |||
Pląśnik karaibski[4], złocik karaibski (Riccordia elegans) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Znany tylko z jednego okazu odłowionego na Jamajce lub północnych Bahamach. Uznany za wymarły.
Taksonomia
Po raz pierwszy gatunek opisał John Gould w 1860 na łamach „Proceedings of the Zoological Society of London”. Nie wskazał miejsca odłowienia holotypu. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Erythronota elegans[5]. Pląśnik karaibski dawniej bywał przez niektórych autorów uznawany za podgatunek pląśnika bahamskiego (R. bracei)[2]. Bywał zaliczany do rodzaju Chlorostilbon[6], ale obecnie umieszcza się go w rodzaju Riccordia[2][3][4]. Na początku 2023 Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) tymczasowo usunął go ze swojej listy ptaków świata jako takson wątpliwy, aż do czasu wyjaśnienia jego statusu za pomocą np. badań genetycznych[6]. Holotyp przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Tring[7][8]; pochodzi z Jamajki lub północnych Bahamów[7]. Zdaniem A.A. Wellera, który przebadał holotyp, porównując go z okazami z rodzaju Chlorostilbon i Amazilia, nie jest to mieszaniec międzygatunkowy lub nawet międzyrodzajowy[8].
Morfologia
Długość ciała holotypu wynosi około 98 mm[5]; długość skrzydła: 52,5 mm, długość dzioba: 18,8 mm[8]. Ciemię i spód ciała opalizujące, zielone. Tył szyi i grzbiet złocistozielony (lub pomarańczowozielony). Pokrywy nadogonowe czerwonofioletowe. Ogon długi, rozwidlony (głębokość wcięcia to 11 mm[8]), fioletowawy z zielonym połyskiem na końcach dwóch środkowych sterówek. Pokrywy podogonowe szare z brązowofioletowymi środkami piór. Pióra na skoku białe[5].
Status
IUCN uznaje gatunek za wymarły (EX, Extinct). Znany jest tylko z jednego okazu o niepewnym pochodzeniu. Przyczyny wymarcia są niejasne[7].
Przypisy
- ↑ Riccordia elegans, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e D. Lepage: Elegant Emerald Riccordia elegans. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Riccordia elegans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2023-01-31] (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2021-07-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-14].
- ↑ a b c John Gould. Descriptions of twenty-two New Species of Humming-Birds. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 28, s. 307, 1860.
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
- ↑ a b c Species factsheet: Riccordia elegans. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
- ↑ a b c d A.A. Weller. On types of trochilids in The Natural History Museum, Tring II. Re-evaluation of Erythronota (?) elegans Gould 1860: a presumed extinct species of the genus Chlorostilbon. „Bulletin of The British Ornithologists' Club”. 199, s. 197–202, 1999.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie holotypu. arkive.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-07)].
- p
- d
- e
- Ptaki żyjące w holocenie, wymarłe po roku 1500
