Pitos
Pitos (gr. πίθος píthos ‘wielkie naczynie gliniane’, ‘kadź’ l. mn. πίθοι pithoi) – w starożytności wyrób garncarski o kształcie zbliżonym do beczki lub jajowatym, o wysokości dochodzącej niekiedy do 2 metrów.
Służył do przechowywania żywności (wody, oliwy, zbóż, orzechów, itp.)[1]. Umieszczany zwykle na posadzce najniższej kondygnacji budynku, często też w obsypanych ziemią zagłębieniach lub w skalnych pomieszczeniach. Srebrny pitos był stosownym podarunkiem ślubnym[2].
W Grecji użytkowane gospodarczo jeszcze nawet w XIX wieku[potrzebny przypis].
Zobacz multimedia związane z tematem: Pitos |
Przypisy
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 688.
- ↑ Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Rzeczpospolita, 2007, s. 489. ISBN 978-83-60688-76-2.
- p
- d
- e
Ceramika starożytnej Grecji
Naczynia na wino |
|
---|---|
Naczynia na wodę |
|
Naczynia do mieszania |
|
Do gotowania |
|
Zastawa stołowa | |
Na wonności, substancje oleiste; weselne |
|
Ceramika rytualna | |
Przechowywanie i inne | |
Inne | |
Techniki |
|
Malarstwo wazowe |
|
Kontrola autorytatywna (artefakt archeologiczny):
- BNCF: 34615
- PWN: 3957761
- БРЭ: 3142100
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 68651