Pieczywo chrupkie

Pieczywo chrupkie, chleb chrupki (szw. knäckebröd) – rodzaj pieczywa wypiekanego z ciemnej żytniej mąki, a następnie suszonego w wysokiej temperaturze, do momentu osiągnięcia 10% wody. Wypiek powstał w Szwecji i zyskał popularność w krajach skandynawskich^[1].

Historia

Pieczywo chrupkie wypiekane jest w Szwecji od przynajmniej XVII wieku^[2]. Początkowo wypiekano je dwa razy w roku – na jesień i na wiosnę^[3]. Ponieważ ziarno było szybko zjadane przez robactwo, pojawiła się potrzeba natychmiastowego wypiekania pieczywa, które byłoby trwałe do późnych miesięcy zimowych^[4]. Placki chleba były formowane przy użyciu wałka do ciasta, a następnie w środku formowano otwór, by ciasto po wypieczeniu mogło być suszone na żerdziach pod sufitem, w najsuchszym i najcieplejszym miejscu. Pierwsze komercyjne piekarnie pieczywa chrupkiego powstały w Szwecji na początku drugiej połowy XIX wieku^[2]. W połowie XX wieku chleb chrupki był wytwarzany przez ok. 20 producentów, na początku XXI w. produkowały go tylko dwa przedsiębiorstwa^[4].

Składniki

Istnieją dwa rodzaje pieczywa chrupkiego: pieczone na gorąco i podwójnie fermentowane oraz pieczone na zimno i bez drożdży, o wiele bardziej chrupkie i łamliwe^[4]. Najczęściej chleb chrupki wypieka się z najwyżej czterech składników: pełnoziarnistej, grubo mielonej mąki żytniej, drożdży, soli i wody^[5], w piecu opalanym drewnem^[4]. Możliwe jest wypiekanie chleba z mąki innych zbóż, takich jak owies czy jęczmień, możliwe są dodatki smakowe, np. kminek^[5].

Wartości odżywcze

Kromka pieczywa chrupkiego dostarcza 19 kilokalorii, cztery razy mniej niż kromka chleba razowego, i odznacza się niskim indeksem glikemicznym. Pieczywo to zawiera duże ilości błonnika i nie jest podatne na wilgoć^[6].

Pieczywo w kulturze

Co roku 19 lutego obchodzony jest w Szwecji dzień pieczywa chrupkiego^[3].

Przypisy