Otto Harder

Pełne imię i nazwisko

Otto Fritz Harder

Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1892
Brunszwik

Data i miejsce śmierci

4 marca 1956
Hamburg

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska

Lata	Klub
do 1909	FC Hohenzollern Brunszwik

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
1909–1912	Eintracht Brunszwik
1912	Hamburger FC
1912–1913	Eintracht Brunszwik
1913–1919	Hamburger FC
1917	→ SC Stettiner (wyp.)
1919–1931	Hamburger SV
1931–1933	Victoria Hamburg

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
1914–1926	Cesarstwo Niemieckie	15	(14)

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Multimedia w Wikimedia Commons

Otto „Tull” Harder (ur. 25 listopada 1892 w Brunszwiku, zm. 4 marca 1956 w Hamburgu) – niemiecki piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant kraju, zbrodniarz wojenny. Członek Schutzstaffel i strażnik obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem.

Kariera

Otto Harder karierę piłkarską rozpoczął w juniorach FC Hohenzollern Brunszwik, w których występował do 1909 roku, po czym podpisał profesjonalny kontrakt z Eintrachtem Brunszwik, w których występował do 1912 roku. Następnymi klubami w karierze Hardera były: Hamburger FC (1912), Eintracht Brunszwik (1912–1913), Hamburger FC (1913–1919) oraz w SC Stettiner (1917) w ramach wypożyczenia.

W 1919 roku Hamburger FC został przekształcony na Hamburger SV, tym samym w latach 1919–1931 był zawodnikiem tego klubu, z którym osiągnął największe sukcesy w swojej karierze: dwukrotne mistrzostwo Niemiec (1923, 1926 (tytuł z sezonu 1921/1922 anulowany przez DFB)), wicemistrzostwo Niemiec (1924) oraz trzykrotny król strzelców tych rozgrywek (1923 – 5 bramek, 1926 – 6 bramek, 1928 – 7 bramek).

Następnym klubem w karierze Hardera był lokalny rywal Hamburgera SV – Victoria Hamburg, w którym w 1933 roku w wieku 40 lat zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

Otto Harder w reprezentacji Niemiec w latach 1914–1926 rozegrał 15 meczów (8 jako kapitan drużyny), w których strzelił 14 goli^[1]. Debiut zaliczył 5 kwietnia 1914 roku na Oude Stadion w Amsterdamie w zremisowanym 4:4 meczu meczu towarzyskim z reprezentacją Holandii, w którym również strzelił swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Niemiec, w której ostatni mecz rozegrał 12 grudnia 1926 roku na Grünwalder Stadion w przegranym 2:3 meczu towarzyskim z reprezentacją Szwajcarii.

Kariera

Otto Harder większość kariery spędził w Hamburgerze SV. Był piłkarskim idolem innego słynnego piłkarza tego klubu, Uwe Seelera^[2]^[3].

Statystyki

Reprezentacyjne

Reprezentacja	Rok	Mecze	Bramki
Cesarstwo Niemieckie
	1914	1	1
	1915	0	0
	1916	0	0
	1917	0	0
	1918	0	0
	1919	0	0
	1920	3	0
	1921	0	0
	1922	0	0
	1923	1	1
	1924	4	3
	1925	2	3
	1926	4	6
Łącznie		15	14

Mecze w reprezentacji
Lp.	Data	Miasto	Przeciwnik	Wynik	Bramki	Rozgrywki	Uwaga
1.	05.04.1914	Amsterdam	Holandia	4:4		Towarzyski
2.	27.06.1920	Zurych	Szwajcaria	1:4		Towarzyski
3.	26.09.1920	Wiedeń	Austria	2:3		Towarzyski
4.	24.10.1920	Berlin	Węgry	1:0		Towarzyski
5.	04.11.1923	Hamburg	Norwegia	1:0		Towarzyski
6.	15.06.1924	Kristiania	Norwegia	2:0		Towarzyski
7.	31.08.1924	Berlin	Szwecja	1:4		Towarzyski
8.	21.09.1924	Budapeszt	Węgry	1:4		Towarzyski
9.	14.12.1924	Stuttgart	Szwajcaria	1:1		Towarzyski
10.	29.03.1925	Amsterdam	Holandia	1:2		Towarzyski
11.	25.10.1925	Bazylea	Szwajcaria	4:0		Towarzyski
12.	18.04.1926	Düsseldorf	Holandia	4:2		Towarzyski
13.	20.06.1926	Norymberga	Szwecja	3:3		Towarzyski
14.	31.10.1926	Amsterdam	Holandia	3:2		Towarzyski
15.	12.12.1926	Monachium	Szwajcaria	2:3		Towarzyski

Sukcesy

Hamburger SV

Mistrzostwo Niemiec: 1923, 1926
Wicemistrzostwo Niemiec: 1924

Indywidualne

Król strzelców mistrzostw Niemiec: 1923, 1926, 1928

Działalność wojenna

Otto Harder podczas II wojny światowej był SS-Untersturmführerem i komendantem obozu koncentracyjnego w Hannover-Ahlem^[4]^[5]. Po zakończeniu II wojny światowej Harder został skazany przez brytyjski sąd wojskowy w Rotherbaum za zbrodnie wojenne na 15 lat więzienia, jednak w 1951 roku król Wielkiej Brytanii – Jerzy VI Windsor oraz rząd brytyjski Winstona Churchilla ułaskawił Hardera^[6], po czym Harder przeniósł się do Bendestorfu. Harder zmarł 4 marca 1956 roku w szpitalu w Hamburgu po operacji w wieku 63 lat^[7].

Działacze Hamburgera SV po dostaniu informacji o jego śmierci ogłosili w kwietniu 1956 roku nekrolog:

„Er war (...) stets ein guter Freund und treuer Kamerad. Był on (...) zawsze dobrym przyjacielem i wiernym towarzyszem.”^[6]

Podczas mistrzostw świata 1974 w RFN-ie rada miasta Hamburga upublikowała broszury Hamburg '74. Fußballweltmeisterschaft, na których widniały wizerunki: Josefa Posipala, Uwe Seelera i Hardera jako wzory do naśladowania dla młodych kibiców. Jednak ze względu na działalność nazistowską Hardera, broszura z jego podobizną została usunięta^[6].

Ciekawostki

Sława Otto Hardera w niemieckiej piłce nożnej jest porównywalna z innym legendarnym zawodnikiem Hamburgera SV – Uwe Seelera^[8]^[9].

Przypisy

↑ Otto Harder – Eu-football.info (ang.).
↑ „Tull” Harder – Vom Idol zum Kriegsverbrecher.
↑ Peters, Fritz (1942), Tull Harder stürmt für Deutschlands Fussballruhm, Hamburg.
↑ Roger Repplinger: Leg dich, Zigeuner. Die Geschichte von Johann Trollmann und Tull Harder. München: Piper, 2008. ISBN 3-492-04902-8. OCLC 221130658. (niem.).
↑ Harder und Halvorsen: Erst HSV-Freunde, dann Todfeinde [data dostępu: 2016-01-25] (niem.).
↑ ^a ^b ^c Arthur Heinrich: Tull Harder – Eine Karriere in Deutschland* (niem.).
↑ 4. März 1956 – Fußballer Otto „Tull” Harder stirbt [data dostępu: 2016-03-04] (niem.).
↑ „Tull” Harder – Vom Idol zum Kriegsverbrecher [data dostępu: 2002-06-26] (niem.).
↑ Fritz Peters: Tull Harder stürmt für Deutschlands Fussballruhm. Hamburg: Falken, 1942. OCLC 72331632. (niem.).