Motonobu Kanō

Motonobu Kanō

狩野元信

Motonobu Kanō, Bogini Kannon w białej szacie
Data urodzenia	28 sierpnia 1476
Data śmierci	5 listopada 1559
Zawód, zajęcie	malarz
Narodowość	japońska
Rodzice	Masanobu Kanō
Multimedia w Wikimedia Commons

Motonobu Kanō (jap. 狩野元信 Kanō Motonobu; ur. 28 sierpnia 1476, zm. 5 listopada 1559) – malarz japoński.

Syn Masanobu Kanō, założyciela szkoły Kanō i zięć Mitsunobu Tosy, mistrza malarstwa w stylu japońskim yamato-e, reprezentanta szkoły Tosa. Talent przejawił bardzo wcześnie i został wzięty na służbę przez sioguna (Yoshizumi Ashikagę), którego został ostatecznie malarzem nadwornym i który nadał mu tytuł honorowy hōgen^[1].

Sławę zyskał jako jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły Kanō. Nadał charakter świecki dziełom o treściach religijnych. Malował pejzaże i portrety, zapoczątkował monumentalne malarstwo ścienne. Przypisuje mu się autorstwo dekoracji w zespołach świątyń buddyjskich: Daitoku-ji, Myōshin-ji i Nanzen-ji w Kioto^[2].

W twórczości łączył wzory chińskiego malarstwa tuszowego i cechy malarstwa rodzimego. Jego pejzaże, czerpiące z wzorów chińskich, w szczególności ze sztuki epok Song i Yuan, noszą wyraźne cechy japońskie, zwłaszcza w ekspresji i kompozycji. Tworzył dzieła monochromatyczne, jak i wielobarwne, w zależności od tematu. Charakteryzowały je łagodne kolory i delikatna kreska. Obok Sesshū najwybitniejszy malarz ery Muromachi, uznany za mistrza także przez współczesnych mu malarzy chińskich^[1].

• 
  Zhong Ziqi słuchający Bo Ya grającego na qin
• 
  Taoistyczny nieśmiertelny Huang Chuping
• 
  Hosokawa Sumimoto
• 
  Shuhanron emaki
• 
  Scena z wojny Gempei (bitwa pod Yashimą)
• 
  Parawan japoński z obrazem kwiatów i ptaków

Przypisy