Maurice César Joseph Pellé
![]() gen. Maurice Pellé, Praga 1920 | |||
![]() | |||
Pełne imię i nazwisko | Maurice César Joseph Pellé | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 18 kwietnia 1863 | ||
Data i miejsce śmierci | 16 marca 1924 | ||
Przebieg służby | |||
Lata służby | 1882–1921 | ||
Siły zbrojne |
| ||
Główne wojny i bitwy |
| ||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() | |||
|
Maurice César Joseph Pellé (ur. 18 kwietnia 1863 w Douai[1], zm. 16 marca 1924 w Tulonie[1]) – oficer francuski, szef Francuskiej Misji Wojskowej w Czechosłowacji oraz pierwszy szef sztabu Armii Czechosłowackiej od lutego 1919 do stycznia 1921[1].
Życiorys
Syn Charlesa Henri Josepha Pellé, generała artylerii[2] i Céline Virginie Aimée Augustine z domu Bruneau. Uczył się liceum w Douai we Flandrii, następnie studiował w École polytechnique 1882–1884 oraz do 1885 na École d'application de l'artillerie, w latach 1888–1889 w École de cavalerie w Saumur. W połowie lat 90. XIX już w stopniu kapitana podjął naukę na Ecole supérieure de guerre[2]. Od 1895 pełnił głównie obowiązki sztabowe[2].
W latach 1900–1903 szef sztabu płk Joffre na Madagaskarze. Od 1908 podpułkownik[2]. W latach 1909–1912 w stopniu pułkownika był attaché wojskowym w Berlinie[2]. W 1913 został szefem sztabu gen. Lyauteya w Maroku.
W momencie wybuchu Wielkiej Wojny był dowódcą 2. Brygady Marokańskiej, wkrótce jednak został przeniesiony do Naczelnego Dowództwa, gdzie znowu pracował z Joffrem[2]. Od grudnia 1916 dowodził 153. dywizją piechoty, która wyróżniła się w drugiej bitwie pod Aisne. W maju 1918 został awansowany do stopnia generała dywizji[2]. Dowodził wówczas 5. Korpusem Armii, którym kierował do stycznia 1919[2].
Po wojnie, od lutego 1919 do stycznia 1921 przewodził Francuskiej Misji Wojskowej w Czechosłowacji, gdzie był także pierwszym szefem sztabu Armii Czechosłowackiej[1]. W czerwcu 1919 został mianowany naczelnym dowódcą Armii, którą dowodził w walkach przeciwko Węgierskiej Republice Rad na Słowacji[1]. W 1921 roku oba stanowiska objął jego zastępca gen. Eugène Mittelhauser[3].
W kwietniu 1921 powrócił do Pragi by poślubić Jarmilę Braunerovą (bratanicę malarki Zdenki Braunerovej), z którą miał córkę Maryškę[2].
W 1921 został ambasadorem francuskim w Konstantynopolu[2] i Wysokim Komisarzem ds. Wschodu. W imieniu Republiki Francuskiej złożył podpis pod rozejmem w Mudanyi. Kierował francuską delegacją na konferencję pokojową zakończoną traktatem, który ustanowił współczesne granice Turcji.
Zmarł rok później w Tulonie w wieku 60 lat[1][2].
Upamiętnienie
Ulice jego imienia istnieją w Pradze na Bubenczu[4] oraz w Dobřichovicach[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Oldrich Holecek: French General Pellé, born 150 years ago, founded General Staff in Prague | Ministry of Defence & Armed Forces of the Czech Republic. 2013-04-22. [dostęp 2023-04-29]. (cz.).
- ↑ a b c d e f g h i j k První náčelník čs. hlavního štábu, francouzský generál Maurice Pellé: Skvělý důstojník a diplomat. 2021-01-21. [dostęp 2023-04-29]. (cz.).
- ↑ Eduard Stehlík: Srdce armády, Generální štáb 1919–2004. 2004, s. 14–15. (cz.).
- ↑ Praha, Pelléova w OpenStreetMap
- ↑ Dobřichovice, Generála Pellé w OpenStreetMap