Magnus Eriksson
król Szwecji (jako Magnus II) | |||
Okres | od 1319 | ||
---|---|---|---|
król Norwegii (jako Magnus VII) | |||
Okres | od 1319 | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Folkungowie | ||
Data urodzenia | 1316 | ||
Data śmierci | 1374 | ||
Ojciec | Eryk Magnusson | ||
Matka | Ingeborga | ||
Żona | Blanka z Namur | ||
Dzieci | Eryk XII Magnusson, | ||
|
Magnus Eriksson, Magnus II Smek (ur. 1316, zm. 1374) – król Szwecji 1319–1364, król Norwegii 1319–1343 (faktycznie rządził do 1355) (jako Magnus VII), z dynastii Folkungów, syn szwedzkiego księcia Eryka Magnussona i Ingeborgi, córki Haakona V, króla Norwegii.
W wieku lat trzech odziedziczył tron norweski, a w kilka miesięcy później szlachta szwedzka wybrała go swoim królem. Do szesnastego roku życia krajami rządziły nominalnie jego babka, królowa wdowa Jadwiga (szw. Helvig av Holstein) i matka Ingeborga, ale w rzeczywistości magnaci.
W 1332 zmarł król Danii Krzysztof II, który roztrwonił swoje dobra. Skorzystał na tym Magnus i za ogromną sumę w srebrze zakupił Skanię i Blekinge. Nie przyniosło mu to popularności, bowiem dla konieczności spłaty długów drastycznie podniósł podatki.
W 1334 ożenił się z Blanką, córką hrabiego Jana de Namur i Marii d’Artois, wnuczki króla Francji Ludwika VIII, która urodziła syna Haakona. W 1343 dziecko zostało wyznaczone na następcę Magnusa na tronie norweskim, aczkolwiek do jego pełnoletniości nadal władał ojciec, który w 1355 roku planował wysłanie statku (lub statków) celem ratowania żyjących jeszcze wikingów grenlandzkich (nie wiadomo, czy wyprawa taka doszła do skutku)[1].
Faworytem Magnusa był jego młody krewniak Bengt Algotson, którego uczynił księciem Finlandii i Hallandu oraz wicekrólem Skanii. Wywołało to niezadowolenie magnatów, którzy w porozumieniu z Kościołem postanowili króla usunąć, a w jego miejsce władcą mianowali starszego, królewskiego syna Eryka XII. Podwójne rządy nie trwały jednak długo, bo w 1359 Eryk zmarł wraz z najbliższą rodziną, prawdopodobnie na dżumę[2].
W 1360 Dania w szybkiej kampanii odzyskała Skanię. Niezadowoleni panowie szwedzcy porozumieli się z synem księcia Meklemburgii, Albrechtem, zaoferowali mu koronę, szybko (1363) obalili Magnusa i w lutym 1364 formalnie wybrali Albrechta królem Szwecji. Magnus do końca życia mieszkał w Norwegii. Utonął w bliżej nieznanych okolicznościach.
Przypisy
- ↑ Jones 1997 ↓, s. 292.
- ↑ Jones 1997 ↓, s. 296.
Bibliografia
- Gwyn Jones: The Vikings. London: The Folio Society, 1997. OCLC 38194148. (ang.).
Linki zewnętrzne
Biografia w Nordisk familjebok (szw.) [dostęp 11 lutego 2010]
- p
- d
- e
Englingerowie |
|
---|---|
Stenkilowie |
|
Swerkerydzi i Erykidzi |
|
Folkungowie |
|
dynastia meklemburska |
|
okres unii kalmarskiej |
|
Wazowie |
|
Wittelsbachowie |
|
Dynastia Heska |
|
Oldenburgowie |
|
Bernadotte |
|
- p
- d
- e
Władcy legendarni |
| ||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Królestwo Norwegii |
| ||||||||||||||||||||
Unia kalmarska |
| ||||||||||||||||||||
Królestwo Danii i Norwegii |
| ||||||||||||||||||||
Królestwo Norwegii |
| ||||||||||||||||||||
Unia szwedzko- norweska |
| ||||||||||||||||||||
Królestwo Norwegii |
|
- p
- d
- e
Księstwo Finlandii panowanie szwedzkie (1249-1581) (księstwo od 1284) |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielkie Księstwo Finlandii panowanie szwedzkie (1581-1809) |
| ||||||||||
Wielkie Księstwo Finlandii panowanie rosyjskie (1809-1917) |
| ||||||||||
Królestwo Finlandii (1917-1919) |
|
- 1919 - zniesienie monarchii, ustanowienie Republiki Finlandii.
- p
- d
- e
Islandia jako część Królestwa Norwegii |
| ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Islandia jako część Królestwa Danii |
| ||||||||||
Królestwo Islandii |
|
- 1944 - zniesienie monarchii, proklamowanie Republiki Islandii
- PWN: 3936148
- Britannica: biography/Magnus-II-Eriksson
- БРЭ: 2154376
- NE.se: magnus-eriksson
- SNL: Magnus_7._Eriksson
- Catalana: 0039187
- DSDE: Magnus_Eriksson