Luk thung

Luk thung (taj. ลูกทุ่ง „piosenka dziecka z pola”) – popularny styl muzyki w Tajlandii. Termin jest skróconą formą wyrażenia pleng Luk Thung. Piosenki zazwyczaj odzwierciedlają trudności życia codziennego biedoty wiejskiej. Tempo jest powolne, a śpiewający mają wyrazisty, wibrujący głos. Styl porównywany czasem z muzyką country^[1].

Wykonawcy

• Pongsri Woranuch (działalność: 1950)
• Suraphol Sombatcharoen (działalność: 1951–1968)
• Saeng-Suri Rungroj (działalność: 196?–197?)
• Sornkiri Sriprajuab (działalność: 196?–1972)
• Buppha Saichon (działalność: 196?–1990)
• Sangthong Seesai (działalność: 196?–1982)
• Chai Mueangsing (działalność: od 196?)
• Waiphot Phetsuphan (działalność: od 196?)
• Sayan Sanya (działalność: 1975–2013)
• Yodrak Salakjai (działalność: 1975–2008)
• Sornchai Mekwichian (działalność: 197?)
• Pumpuang Duangjan (działalność: 1980–1992)
• Chalermpol Malakham (działalność: od 1981)
• Siriporn Ampaipong (działalność: od 1981)
• Sunaree Ratchasima (działalność: od 1984)
• Santi Duangsawang (działalność: 1984–2016)
• Honey Sri-Isan (działalność: 1986–1992)
• Jintara Poonlarp (działalność: od 1987)
• Fon Tanasoontorn (działalność: od 1988)
• Ki Daophet Nouhouang (działalność: od 1994)
• Maithai Huajaisin (działalność: od 1994)
• Tossaphol Himmaphan (działalność: od 1995)
• Yui Yatyer (działalność: od 1995)
• Mike Phiromphon (działalność: od 1995)
• Got Jakrapun Abkornburi (działalność: od 199?)
• Monsit Khomsoi (działalność: od 199?)
• Duangta Kongthong (działalność: od 1999)
• Tai Orathai (działalność: od 1999)
• Jonas Anderson (działalność: od 2000)
• Christy Gibson (działalność: od 2001)
• Phai Phongsathon (działalność: od 2008)
• Monkaen Kaenkoon (działalność: od 2008)
• Takkatan Cholada (działalność: od 2009)

Przypisy