Kokerboom
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | liliopodobne (≡ jednoliścienne) | ||
| Rząd | szparagowce | ||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | aloes | ||
| Gatunek | kokerboom | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Aloe dichotoma Masson Philos. Trans. 66(1):310. 1776 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
Kokerboom, drzewo kołczanowe (Aloe dichotoma Masson) – jeden z najwyższych gatunków aloesu należący do rodziny aloesowatych. Rośnie w południowej Afryce, szczególnie w prowincji Northern Cape (na północnym zachodzie RPA) oraz sąsiadującej z nią Namibii.
Morfologia
Aloes kokerboom może osiągać wiek 80 lat.
- Pokrój
- Wiecznie zielone drzewo osiągające wysokość 9 m. Korona drzewa osiąga 6 m szerokości;, często jest okrągła i gęsta, dzięki rozwidlającym się gałęziom. Gałęzie są gładkie, pokryte cienką warstwą białawego pudru, odbijającego część promieni słonecznych; rozwidlają się wielokrotnie (stąd pochodzi nazwa gatunkowa dichotoma).
- Pień
- Pojedynczy, żółtawy, szczególnie w górnych partiach. Kora tworzy złotobrązowe łuski o bardzo ostrych krawędziach.
- Liście
- Mięsiste, brzegiem kolczaste, niebieskozielone, długości 20–30 cm. Nowe listki tworzą rozetki na końcach gałęzi, a z czasem układają się wzdłuż nich w poziomych rzędach.
- Kwiaty
- Niewielkie, jasnożółte, zebrane w grono. Kwitnie od czerwca do lipca.
- Biotop
- Jest charakterystycznym elementem terenów suchych zwanych Namaqualand i Bushmanland. Rośnie głównie na terenach skalistych, od okolic miasta Nieuwoudtville w Południowej Afryce na południu po południowe rejony Namibii na północy. Wschodnia granica jego występowania to okolice miast Upington i Kenhardt.
Zastosowanie
- Martwe pnie dużych drzew mogą być wykorzystywane jako swojego rodzaju lodówki, ponieważ ich włóknista tkanka przyczynia się do ochładzania wnętrza na skutek przepływu powietrza. Po wydrążeniu środków pni, Buszmeni przechowują w nich wodę, mięso i warzywa.
- Sztuka kulinarna : Młode pączki kwiatowe są jadalne – wyglądają i smakują podobnie jak szparagi.
- Cukrzyki odwiedzają te kwiaty w zimie i karmią się nektarem przez nie produkowanym.
- Gęste korony drzew kołczanowych zapewniają schronienie koloniom wikłaczy, których jaja i pisklęta są tu bezpieczne przed wężami i szakalami.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-11] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Opis i zdjęcia z www.desert-tropicals.com. desert-tropicals.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-10)]. (ang.)
- Opis i zdjęcia z www.plantzafrica.com. plantzafrica.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-25)]. (ang.)
- Strona państwowego ogrodu botanicznego w Worcester w RPA ze zdjęciami drzew kołczanowych. nbi.ac.za. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-02)]. (ang.)
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
