Koń toryjski
 | |
| Typ | |
|---|---|
| Pochodzenie | Estonia[1] |
| Ważne regiony hodowli | Tori[1] |
| Wymiary | |
| Wysokość w kłębie | 153-157[1] cm |
| Wzorce rasy | |
| Equus ferus caballus | |
Koń toryjski – estońska rasa konia stanowiąca połączenie konia zimno- i gorącokrwistego[1]. Podobnie jak inne konie pochodzące od klepperów, jak kleppery łotewskie i litewskie należą do tej samej grupy[1].
Historia
Za początek rasy konia toryjskiego można przyjąć rok 1855, gdy szlachta inflandzka w Tori i Avinurme założyła stadniny koni[1]. Za podstawę rasy posłużyły bałtyckie kleppery. Już z pierwszego miotu uzyskano około 100-160 osobników[1]. W roku 1888 do wzbogacenia rasy użyto rosyjskiego kłusaka orłowskiego o imieniu Jantar[1]. W roku 1894 zastąpiony on został przez ogiera Hetmana z hodowli angielsko-francuskiej[1]. I to właśnie Herman uważany jest za założyciela rasy[1]. W roku 1936 po raz kolejny wzbogacono rasę pięcioma ogierami konia bretońskiego[1].
Pokrój
Koń toryjski ma o przyjemnym wyrazie średniej wielkości, prostą i szeroką głowę[1], która osadzona jest na dobrze uformowanej i muskularnej szyi[1]. Kłoda u koni jest głęboka, szeroka oraz długa[1]. Łopatki u tych zwierząt są szerokie i długie, grzbiet silny, a kłąb płaski. Wysokość w kłębie u zwierząt tej rasy wynosi od 152 do 157 centymetrów[1]. Zad jest bardzo szeroki, lekko ścięty i długi[1].
Kończyny
Kończyny u konia toryjskiego są bardzo silne z masywnymi stawami i mocnymi ścięgnami[1]. Kopyta są często jasne. Przy nich często występują szczotki pęcinowe[1].
Umaszczenie
Konie mają zazwyczaj umaszczenie w różnym odcieniu maści kasztanowej[1], ale zdarzają się też maści gniade z różnymi odmianami[1].
Hodowle
Hodowane są głównie w estońskiej miejscowości Tori w prowincji Parnawa[1].
Przypisy
Bibliografia
- Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-121-X.
Literatura dodatkowa
- Alberto Soldi: Konie, przeł. Monika Koch, wyd. Świat Książki, Warszawa, 2007.
