Kerrin Lee-Gartner

Kerrin Lee-Gartner
Data i miejsce urodzenia

21 września 1966
Trail

Klub

Red Mountain Racers

Debiut w PŚ

Sezon 1981/1982

Pierwsze punkty w PŚ

10.03 1985, Banff
(14. miejsce – super G)

Pierwsze podium w PŚ

18.12 1990, Altenmarkt (3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
złoto Albertville 1992 Zjazd
Puchar Świata (Zjazd)
3. miejsce
1992/1993

Kerrin Anne Lee-Gartner (ur. 21 września 1966 w Trail) – kanadyjska narciarka alpejska, mistrzyni olimpijska.

Kariera

Do reprezentacji Kanady Kerrin Lee-Gartner powołana została w sezonie 1981/1982. W zawodach Pucharu Świata pierwsze punkty wywalczyła jednak 10 marca 1985 roku w Banff, zajmując 14. miejsce w supergigancie. W kolejnych latach łącznie sześć razy stawała na podium zawodów tego cyklu, po raz pierwszy dokonując tego 18 grudnia 1990 roku w Altenmarkt, gdzie była trzecia w zjeździe. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Katharina Gutensohn z RFN oraz Austriaczka Petra Kronberger. Następnie zajmowała drugie miejsce w zjeździe 7 marca 1992 roku w Vail, drugie w supergigancie 15 marca 1992 oku w Panoramie, trzecie w zjeździe 12 grudnia 1992 roku w Vail, drugie w zjeździe 26 lutego 1993 roku w Veysonnaz oraz trzecie w supergigancie 15 stycznia 1994 roku w Cortina d’Ampezzo. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1992/1993, kiedy była dziewiąta w klasyfikacji generalnej i trzecia w klasyfikacji zjazdu, ulegając tylko dwóm Niemkom: Katii Seizinger oraz Reginie Häusl. Była też między innymi czwarta w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1991/1992.

Wielokrotnie startowała na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając na rozgrywanych w 1993 roku mistrzostwach świata w Morioce, gdzie była czwarta w supergigancie. W zawodach tych walkę o podium przegrała z Norweżką Astrid Lødemel o 0,14 sekundy. Zajmowała także siódmą pozycję w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata w Vail w 1989 roku i rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm. W 1988 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Calgary, zajmując między innymi ósme miejsce w kombinacji. Największy sukces w karierze odniosła jednak na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie zwyciężyła w zjeździe. W zawodach tych o 0,05 sekundy wyprzedziła Hilary Lindh z USA, a o 0,09 sekundy pokonała Austriaczkę Veronikę Wallinger. Był to pierwszy w historii złoty medal dla Kanady w tej konkurencji oraz pierwszy tytuł mistrzyni olimpijskiej w tej konkurencji wywalczony przez zawodniczkę spoza Europy. Na tej samej imprezie była też szósta w supergigancie, a w kombinacji została zdyskwalifikowana. Wystąpiła również na igrzyskach w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zajęła czternaste miejsce w zjeździe i ósme w supergigancie. W 1994 roku zakończyła karierę.

Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Kanady, w tym złote w zjeździe w latach 1991, 1992 i 1993[1]. Po zakończeniu kariery pracowała między innymi jako komentator sportowy dla kanadyjskiej stacji CBC.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
15. 19 lutego 1988 Kanada Calgary Zjazd 1:25,86 min +2,21 s Marina Kiehl
8. 21 lutego 1988 Kanada Calgary Kombinacja 29,25 pkt +36,01 pkt Austria Anita Wachter
23. 22 lutego 1988 Kanada Calgary Supergigant 1:19,03 min +3,08 s Austria Sigrid Wolf
17. 24 lutego 1988 Kanada Calgary Gigant 2:06,49 min +6,83 s Szwajcaria Vreni Schneider
DSQ 26 lutego 1988 Kanada Calgary Slalom 1:36,69 min - Szwajcaria Vreni Schneider
DSQ 13 lutego 1992 Francja Albertville Kombinacja 2,55 pkt - Austria Petra Kronberger
1. 15 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:52,55 min - -
6. 18 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:21,22 min +2,54 s Włochy Deborah Compagnoni
8. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:22,15 min +0,83 s Stany Zjednoczone Diann Roffe
19. 19 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:35,93 min +2,29 s Niemcy Katja Seizinger

Mistrzostwa świata

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
DNF 4 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 18,72 pkt - Szwajcaria Erika Hess
DNF 9 lutego 1985 Włochy Bormio Slalom 1:29,58 min - Francja Perrine Pelen
9. 2 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Kombinacja 5,65 pkt +53,59 pkt Stany Zjednoczone Tamara McKinney
7. 5 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:46,50 min +1,95 s Szwajcaria Maria Walliser
20. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:19,46 min ? Austria Ulrike Maier
DNF 11 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:29,37 min - Szwajcaria Vreni Schneider
7. 26 stycznia 1991 Austria Saalbach Zjazd 1:29,12 min +0,90 s Austria Petra Kronberger
16. 29 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:08,72 min ? Austria Ulrike Maier
DNF 31 stycznia 1991 Austria Saalbach Kombinacja 26,45 pkt - Szwajcaria Chantal Bournissen
24. 2 lutego 1991 Austria Saalbach Gigant 2:07,45 min ? Szwecja Pernilla Wiberg
17. 5 lutego 1993 Japonia Morioka Kombinacja 3,39 pkt ? Niemcy Miriam Vogt
23. 10 lutego 1993 Japonia Morioka Gigant 2:17,59 min +4,92 s Francja Carole Merle
9. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:27,38 min +1,03 s Kanada Kate Pace
4. 14 lutego 1993 Japonia Morioka Supergigant 1:33,52 min +0,69 s Niemcy Katja Seizinger

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium

  1. Austria Altenmarkt – 18 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Stany Zjednoczone Vail – 7 marca 1992 (zjazd) – 2. miejsce
  3. Kanada Panorama – 15 marca 1992 (supergigant) – 2. miejsce
  4. Stany Zjednoczone Vail – 12 grudnia 1992 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Szwajcaria Veysonnaz – 26 lutego 1993 (zjazd) – 2. miejsce
  6. Włochy Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 1994 (supergigant) – 3. miejsce

Bibliografia

  • Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
  • Profil na Ski Alpine Database (ang.)
  • Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-24)]. (ang.)

Przypisy

  1. ↑ Canadian Olympic Team Official Website: Kerrin Lee-Gartner (ang.)