Kazimierz Alchimowicz

Kazimierz Alchimowicz

Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1840 Dziembrów
Data i miejsce śmierci	31 grudnia 1916 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie (kw. 172-III-22)
Zawód, zajęcie	malarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Alchimowicz (ur. 20 grudnia 1840 w Dziembrowie, zm. 31 grudnia 1916 w Warszawie) – polski malarz^[1]. Był starszym bratem malarza Hiacynta Alchimowicza (1841–1897).

Życiorys

Wychowywał się i ukończył szkołę w Wilnie^[2], a następnie pracował jako zarządca majątku ziemskiego pod Kijowem. W 1863 walczył w powstaniu styczniowym na Litwie, za co został zesłany za Ural do Wierchutorii, gdzie zaczął rysować.

Około roku 1869 wrócił do Warszawy. Uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona pod patronatem Akademii Petersburskiej. Jego prace szkolne były dwukrotnie nagradzane przez Akademię srebrnym medalem. W latach 1873–1875 studiował w Monachium pod kierunkiem Alexandra Wagnera (w połowie października 1873 r. zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych - Malklasse)^[3]. Od 1876 do 1877 przebywał we Francji, wystawiając swoje prace w Salonie Paryskim, a także w Gandawie. W 1877 przez krótki czas pełnił funkcję kierownika pracowni ozdób artystycznych w Fontainebleau, ale zrezygnował i w tym samym roku zamieszkał na stałe w Warszawie. W 1880 otworzył tam swoją pracownię. Od 1890 uczył rysunku w prywatnej szkole malarstwa i rzeźby Bronisławy Poświkowej.

Zmarł 31 grudnia 1916^[2] w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 172-3-24)^[4].

Twórczość

Alchimowicz malował obrazy o wątkach historycznych i legendarnych, pejzaże Wileńszczyzny, Tatr i Pieniny, sceny rodzajowe, a także religijne (m.in. Najświętsza Maria Panna dla kościoła w Zakopanem, Święta Trójca dla katedry w Lublinie). Swoje prace wystawiał w Warszawie (1874–1912), Krakowie (1873–1902), Wiedniu, Odessie i Monachium. Został dwukrotnie nagrodzony za obraz Pogrzeb Gedymina (1888, Kraków, Muzeum Narodowe).

Jego prace cieszyły się ogromną popularnością zarówno w kraju, jak i za granicą. Duży zbiór prac Alchimowicza znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. Poza malarstwem sztalugowym tworzył malowidła na porcelanie i fajansie oraz próbował sił w rzeźbie (drewno). Zajmował się też malarstwem sakralnym – w latach 1908–1910 stworzył polichromię zdobiącą wnętrze kościoła w sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Starej Błotnicy.

Alchimowicz był malarzem historycznym i rodzajowym, pozostającym głównie pod wpływem Wojciecha Gersona i Aleksandra Lessera^[5]. Malował późnoromantyczne pejzaże Wileńszczyzny, Tatr i Francji oraz obrazy o litewskich wątkach historycznych i legendarnych. Sławę przyniosły mu obrazy i ilustracje do poematu Adama Mickiewicza (1798-1855) „Pan Tadeusz“. Na temat ballady Adama Mickiewicza „Świtezianka“ został wykonany obraz o tej samej nazwie. Poza tym, malował portrety a także obrazy i polichromie o tematyce religijnej oraz tworzył rzeźby z gliny i drewna.

Galeria

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Alchimowicz - powstaniec i malarz, Nasz Dziennik Nr 196 (3517), 22-23 sierpnia 2009
• Kraków wczoraj i dziś, Malarstwo historyczne K. Alchimowicz. wawel.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-06)].
• Artyzm, K. Alchimowicz
• Desa-Unicum, K. Alchimowicz. desa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-08)].
• „Tygodnik Ilustrowany”. 2, s. 26, 13 stycznia 1917. [dostęp 2013-03-14]. 
• Jan Kiełkowski: Alchimowicz Kazimierz. W: Małgorzata i Jan Kiełkowscy (red.): Wielka encyklopedia gór i alpinizmu. T. 6: Ludzie gór. Katowice: Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 12. ISBN 978-83-61050-89-6.

Linki zewnętrzne

• Twórczość Kazimierza Alchimowicza
• Kazimierz Alchimowicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-15].

Literatura uzupełniająca

• Mieczysław Treter, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 55–56. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03484-0