Karabin maszynowy M134 Minigun

M134 Minigun

Państwo

Stany Zjednoczone

Producent

General Electric

Rodzaj

karabin maszynowy w systemie Gatlinga

Historia

Produkcja

od 1962

Dane techniczne

Kaliber

7,62 mm

Nabój

7,62 × 51 mm NATO (wersja podstawowa M134 możliwa do przystosowania do strzelania amunicją 5,56 × 45 mm NATO)

Taśma nabojowa

system mieszczący 4000 nabojów, taśma metalowa rozsypna

Wymiary

Długość

801 mm

Szerokość

559 mm

Masa

broni

18,8 kg

Inne

Szybkostrzelność teoretyczna

maksymalnie 6000 rpm

Szybkostrzelność praktyczna

możliwość wyboru 2000 i 4000 rpm

Zasięg maks.

1200 m

Multimedia w Wikimedia Commons

M134 Minigun – sześciolufowy karabin maszynowy w systemie Gatlinga skonstruowany na potrzeby Armii USA w czasie wojny wietnamskiej. Powstał w oparciu o działko M61 Vulcan. Występuje wiele wersji różniących się przede wszystkim szybkostrzelnością i napędem (elektrycznym, hydraulicznym lub pneumatycznym). Używany jest jako pokładowy karabin maszynowy montowany w drzwiach takich śmigłowców jak UH-1 Iroquois czy UH-60 Black Hawk. Przedrostek „mini” odnosi się do mniejszych, w porównaniu z Vulcanem, rozmiarów i kalibru karabinu^{[potrzebny przypis]}.

W 1968 ZSRR w odpowiedzi na działko M134 Minigun stworzył karabin maszynowy GSzG-7,62 zasilany amunicją 7,62 × 54 mm R^{[potrzebny przypis]}.

W 2013 roku 10 sztuk M134G zostało przyjętych na stan uzbrojenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej^[1]. Jest to broń pokładowa Mi-17.