Karabin Mle 1777
![]() Karabin Mle 1777 wyprodukowany podczas rewolucji francuskiej | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Rodzaj | |||
Historia | |||
Prototypy | 1777 | ||
Produkcja | 1778–1830 (Mle 1777 do 1782) | ||
Wyprodukowano | ? | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 17,5 mm | ||
Nabój | patron: 12 g prochu, 27 g pocisk (kula ołowiana) 16,5 mm | ||
Wymiary | |||
Długość | 1520 mm | ||
Długość lufy | 1137 mm | ||
Masa | |||
broni | 4,5–4,8 kg | ||
Inne | |||
Szybkostrzelność praktyczna | 2–3 strz./min. | ||
Zasięg maks. | 400 m | ||
Zasięg skuteczny | 300 m | ||
|
Karabin Mle 1777 (fr. fusil Charleville Modèle 1777) – podstawowy karabin armii francuskiej od końca ancien régime’u poprzez rewolucję francuską i I Cesarstwo do podboju Algieru w latach 30. XIX wieku.
Broń ta powstała w wyniku długoletnich doświadczeń francuskich rusznikarzy głównie z okresu wojny siedmioletniej oraz reform broni palnej francuskiej armii przeprowadzonej przez Gribeauvala. W stosunku do swojego poprzednika – karabinu Mle 1717 – Mle 1777 miał esowaty kurek o ruchomych szczękach, w których mieściła się skałka (należało ją wymienić po kilkudziesięciu strzałach). Dodatkowo kurek uczyniono masywniejszym i wytrzymalszym, podpierając ażurowy otwór (w sercowatym kształcie) pośrodku. To rozwiązanie okazało się tak dobre, że wielokrotnie kopiowano je w innych typach karabinów skałkowych z epoki. Do oddania strzału używano patronu w papierowej tulei z prochem o wadze 12 gramów i 16,5 mm pociskiem (kulą ołowianą) o wadze 27 gramów. Jako broń do walki wręcz używano bagnetu tulejowego (kłującego) o długości 378 milimetrów.
Broń produkowano w fabrykach broni w Maubeuge, Wersalu, Tulle i Saint-Étienne. W okresie Konsulatu i Cesarstwa karabin poddano wielu modernizacjom (udoskonalony karabin Mle AN IX powstał w 1801). Oprócz armii francuskiej karabin użytkowany był w armiach sprzymierzonych z Francją w tym Armii Księstwa Warszawskiego. Używany był także w Wojsku Polskim Królestwa Kongresowego.
Broń ta wykorzystywana była przez Polaków jeszcze w czasie powstania styczniowego. We wspomnieniach z epoki pojawiają się wzmianki o używaniu wtedy niedużych ilości tej broni[1].
Przypisy
- ↑ StefanS. Brykczyński StefanS., Moje wspomnienia z 1863 roku, Warszawa 1908, s. 15 .
Bibliografia
- Marian Maciejewski: Broń palna wojsk polskich 1797–1831. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980, s. 165. ISBN 83-04-00440-2. OCLC 7575774.
- Roman Matuszewski, Mirosław Ciunowicz, Maciej Ciunowicz: Muszkiety, arkebuzy, karabiny.... Warszawa: Rytm, 2000, s. 205. ISBN 83-87893-69-2. OCLC 63074339.
- Robert Bielecki: Encyklopedia wojen napoleońskich. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2001, s. 303–304. ISBN 83-85660-75-5.
- Britannica: technology/Modele-1777-musket