Jan Korybski
kapitan administracji | |||
Data i miejsce urodzenia | 30 kwietnia 1895 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
Przebieg służby | |||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Jednostki | |||
Stanowiska | oficer mobilizacyjny | ||
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka | ||
Odznaczenia | |||
|
Jan Korybski (ur. 30 kwietnia[a] 1895 w Wilnie, zm. w 1940 na Ukrainie) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 30 kwietnia 1895 w Wilnie, w rodzinie Henryka i Petroneli z Iwaszkiewiczów[3][4]. Ukończył oddział komercyjny szkoły realnej w Wilnie[5]. W latach 1910–1914 był członkiem „Sokoła”[6].
10 maja 1915 został powołany do armii rosyjskiej i wcielony do Jegierskiego Pułku Lejbgwardii[6]. 4 grudnia tego roku został skierowany do Wileńskiej Szkoły Wojskowej[7]. 1 kwietnia 1916 został mianowany chorążym i przeniesiony do 433 Nowgorodzkiego Pułku Piechoty na stanowisko młodszego oficera kompanii. Walczył na froncie ryskim, był pięciokrotnie ranny[7]. 8 grudnia 1916 awansował na podporucznika, a 12 maja 1917 – porucznika[7]. W lipcu 1917 zgłosił się do Oddziału Polskiego w Odessie, a po jego rozwiązaniu (14 kwietnia 1918) wrócił do Wilna, gdzie rozpoczął działalność organizacyjną w Związku Wojskowych Polaków[7]. Wziął udział w walkach o Wilno, a po zajęciu miasta przez bolszewików (5 stycznia 1919) uciekł do Odessy, gdzie wstąpił do 4 Dywizji Strzelców Polskich[7].
18 grudnia 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[8]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 3 Pułku Piechoty Legionów. Wyróżnił się dowodząc 12. kompanią w walkach pod wsią Leszczyny nad Berezyną, w nocy z 4 na 5 czerwca 1920[9]. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę wojskową w 3 pp Leg.[10] 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1842. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. Później został przeniesiony do 80 Pułku Piechoty w Słonimie[12][13], w 1927 do 50 Pułku Piechoty w Kowlu[14], a w marcu 1931 do 73 Pułku Piechoty w Katowicach[15][16][17]. W marcu 1934 służył w II batalionie 73 pp detaszowanym w Oświęcimiu na stanowisku dowódcy 4. kompanii[18]. W 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Brześć na stanowisko kierownika referatu[19]. W marcu 1939 pełnił służbę w 82 Pułku Piechoty w Brześciu na stanowisku oficera mobilizacyjnego[20]. W tym czasie był już przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[2].
Jan Korybski figuruje na tzw. Liście Ukraińskiej, czyli liście obywateli polskich zamordowanych na terytorium ówczesnej Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP(b) i naczelnych władz państwowych ZSRR z 5 marca 1940[21][22][23].
Był żonaty, miał syna Jana Waldemara (ur. 4 marca 1927)[18].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 729[3] – 28 lutego 1921[24][25][26][27]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[28]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[28]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- Zbrodnia katyńska
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 62.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 292.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-07]..
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 5.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 29, 702.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 69.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 355, 421.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 309, 364.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 64, 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 98.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 46, 601.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 41.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 12.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 646.
- ↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 43.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 143.
- ↑ Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2023-05-23].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 533, jako por. Józef Korybski.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 14, sprostowano imię z „Józef” na „Jan”.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-01-07]..
- ↑ Czajkowski 1930 ↓, s. 47.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia
- Korybski Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.73-6747 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-23].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-12-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Czesław Czajkowski: Zarys historji wojennej 3-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Zeszyty Katyńskie. Marek Tarczyński (red.). T. 4: Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Niezależny Komitet Historyczny Badania Zbrodni Katyńskiej i Polska Fundacja Katyńska, 1994. ISSN 1426-4064.