Inkubator przedsiębiorczości

Inkubator przedsiębiorczości – podmiot, którego celem jest wspieranie rozwoju przedsiębiorstw, które nie mają środków lub wiedzy umożliwiających założenie i prowadzenie własnej działalności gospodarczej^[1]. Są popularnym narzędziem wspierania startupów^[2].

Inkubator może przyjąć formę fundacji, stowarzyszenia lub organizacji pozarządowej (parki technologiczne, naukowo-technologiczne, parki naukowe, czy inkubatory technologiczne)^[1].

Akademickie inkubatory przedsiębiorczości

Uczelnie wyższe zgodnie z art. 148 z dnia 20 lipca 2018 r. ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce^[3] – mogą prowadzić akademickie inkubatory przedsiębiorczości oraz centra transferu technologii w celu wspierania działalności gospodarczej pracowników uczelni, doktorantów i studentów (przedsiębiorczości akademickiej).

Akademickie inkubatory przedsiębiorczości dzieli się na te, które zajmują się preinkubacją (wsparciem osób przed założeniem działalności gospodarczej – bez rejestracji działalności gospodarczej w urzędach można działać jako pion inkubatora, korzystając z jego osobowości prawnej) oraz świadczące pomoc na zasadach inkubacji (wsparcie od momentu rejestracji działalności gospodarczej w postaci pomocy lokalowej, porad prawnych, księgowości, zaplecza biurowego, szkoleń i doradztwa, pomocy w pozyskiwaniu środków unijnych itp.).

W Polsce Inkubatory innowacji i przedsiębiorczości zaczęły powstawać w latach 90., często we współpracy z uczelniami. W 2005 roku w kraju działało około 30 akademickich inkubatorów przedsiębiorczości, które – choć wszystkie działały przy uczelniach – różniły się pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, wykształcając podział na trzy grupy^[4]:

• Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości utworzone przez studenckie Forum Business Centre Club oraz Fundację Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości (dzisiaj znaną jako AIP)
• Akademickie Inkubatory Technologiczne powiązane z działającymi na państwowych uczelniach ośrodkami transferu technologii
• Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości powstające z inicjatywy organizacji studenckich (często powiązane z akademickimi biurami karier)

FBCC i Fundacja Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości były szczególnie zorientowane rynkowo i w 2005 roku pod skrzydłami ich organizacji rozwijało się około 100 projektów^[4]. W 2007 roku istniało już 20 inkubatorów AIP w całym kraju (w tym przy najważniejszych polskich uczelniach, takich jak Uniwersytet Warszawski czy Uniwersytet Gdański), w których funkcjonowało 250 firm. W czasie kolejnej dekady w AIP działało w sumie ponad 16 tysięcy projektów, a sama organizacja weszła w proces centralizacji, co poskutkowało zamknięciem filii działających przy uniwersytetach i utworzeniem centrali w Warszawie^[5].

Inkubatory przedsiębiorczości społecznej

Są tworzone przez samorządy lub organizacje pozarządowe. Oferują doradcze, szkoleniowe i infrastrukturalne wsparcie:

• podmiotom ekonomii społecznej,
• instytucjom rynku pracy oraz pomocy i integracji społecznej,
• osobom zainteresowanym założeniem lub działalnością na rzecz podmiotów ekonomii społecznej.

Zobacz też

• Inkubator technologiczny

Przypisy

Bibliografia

• Małgorzata Konieczny i in.: Kompendium przedsiębiorczości, Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, Warszawa 2008, s. 169, ISBN 978-83-926955-0-9.
• Dobre praktyki ośrodków Krajowego Systemu Usług w prowadzeniu projektów, GrzegorzG. Cieśla, Warszawa: Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, 2008, s. 101–110, ISBN 978-83-60009-50-5, OCLC 297647243 .
• Innowacyjna przedsiębiorczość akademicka – światowe doświadczenia, red. J. Gluziński, K. Zasiadły, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa 2005, s. 28, 31–32, ISBN 83-60009-12-0.