Hans Aebli
Hans Aebli (ur. 6 sierpnia 1923 w Zurychu, zm. 26 lipca 1990 w Burgdorf) – szwajcarski psycholog i pedagog, teoretyk i badacz w dziedzinie rozwoju i psychologii myślenia, psychologii uczenia się i psychologii działania na Uniwersytecie w Bernie.
Życiorys
Od 1960 był docentem w Zurychu, a od 1962 profesorem Wolnego Uniwersytetu w Berlinie. Od 1971 pracował na Uniwersytecie w Bernie. Był uczniem Jeana Piageta. Rozwinął jego idee na gruncie związanym z psychologią dziecka. Zajmował się również psychologią rozwojową, dydaktyką ogólną oraz profesjonalnym kształceniem nauczycieli w Szwajcarii.
Po śmierci Aebli, w 1994 powstała "Aebli Naf – Fundacja Rozwoju Edukacji Nauczycieli w Szwajcarii" z siedzibą w Burgdorf, która jest pod nadzorem Federalnego Departamentu Spraw Wewnętrznych Szwajcarii, i która wspiera kształcenie osób kształcących nauczycieli i osoby kształcące nauczycieli w tym kraju[1].
Publikacje (wybór)
- Dydaktyka psychologiczna, 1951, wyd pol. 1960
- Grundformen des Lehrens, 1961
- Uber die geistige Entwicklung des Kindes, 1963
- Denken: Ordnen des Tuns, t. 1–2, 1980–1981
- Grundlagen des Lernens, 1987
- Uber die geistige Entwicklung des Kindes, 1989
Przypisy
- ↑ strona fundacji. [dostęp 2011-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-31)].
Bibliografia
- Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 14. ISBN 83-88149-41-5.
Linki zewnętrzne
- Hans Aebli w katalogu Niemieckiej Biblioteki Narodowej. portal.d-nb.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- Sylwetka Hansa Aebli. ans.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-30)].
