Flammpanzer I
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Typ pojazdu | samobieżny miotacz ognia | ||
| Trakcja | gąsienicowa | ||
| Załoga | 2 osoby | ||
| Historia | |||
| Egzemplarze | 1 egz. | ||
| Dane techniczne | |||
| Silnik | 4-cylindrowy, gaźnikowy, chłodzony powietrzem silnik w układzie bokser typu Krupp M 305 o pojemności 3460 cm³ | ||
| Transmisja | mechaniczna | ||
| Pancerz | stalowy | ||
| Długość | 1020 mm | ||
| Szerokość | 2060 mm | ||
| Wysokość | 1720 mm | ||
| Masa | bojowa: 5400 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość | 57 km/h | ||
| Zasięg pojazdu | 145 (droga), 115 (teren) | ||
| Pokonywanie przeszkód | |||
| Brody (głęb.) | bez przygotowania: 600 mm | ||
| Rowy (szer.) | 1400 mm | ||
| Ściany (wys.) | 370 mm | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 1 x karabin maszynowy MG 13 kal. 7,92 mm 1 x miotacz ognia Flammenwerfer 40 | |||
| Użytkownicy | |||
| 5 pułk pancerny 5 Dywizji Lekkiej Afrika Korps | |||
| |||
Flammpanzer I – niemiecki improwizowany samobieżny miotacz ognia na podwoziu czołgu PzKpfw I Ausf A. Pojazd powstał poprzez zastąpienie jednego karabinu maszynowego MG 13 plecakowym miotaczem ognia Flammenwerfer 40. Przebudowy dokonali żołnierze 5. Dywizji Lekkiej wchodzącej w skład Afrika Korps. Pojazd był używany podczas walk o Tobruk w 1941 roku.
Bibliografia
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria, ISBN 83-86209-57-7.
Linki zewnętrzne
- Model pojazdu
- p
- d
- e
Niemieckie pojazdy wojskowe z okresu do 1945
