Bolesław Michał Kasprowicz
 | Ten artykuł dotyczy nazwiska. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1859 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 15 października 1943 | ||
| Zawód, zajęcie | przedsiębiorca | ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
Bolesław Michał Kasprowicz (ur. 29 września 1859 w Czempiniu, zm. 15 października 1943 w Warszawie) – polski przemysłowiec, kupiec, działacz narodowy, fundator, prezydent i honorowy obywatel Gniezna, pierwszy polski prezes Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy, organizator Giełdy Drzewnej w Bydgoszczy.
Życiorys
Był synem Dionizego Kasprowicza i Salomei z Kuczyńskich. Ukończył szkołę handlową w Poznaniu. W 1888 roku założył fabrykę wódek, która była jednym z pierwszych polskich zakładów tego typu na ziemiach pruskich. Wytwórnia znana była z wyrabiania trunków o polsko brzmiących nazwach i produkcji wielu ich gatunków (wódki, likiery, koniaki). Bolesław Kasprowicz eksportował swoje wyroby do Niemiec, Szwajcarii, Szwecji, Turcji, Francji oraz Stanów Zjednoczonych. Logiem firmy był karp oraz litery „B.K.”.
-
Aparat do wypalania koniaków -
Jeden z kantorów -
Jeden z oddziałów ekspedycji sądkowej -
Jeden z oddziałów ekspedycji butelkowej -
Znak graficzny Fabryki wódek zdrowotnych i deserowych B KASPROWICZ -
Niemieckojęzyczna reklama sklepów firmowych Bolesława Kasprowicza w Gnieźnie i w Berlinie, ok. 1913 r.
Bolesław Kasprowicz zasłużył się dla rozwoju polskiego życia społecznego i gospodarczego na Pomorzu. Był znanym filantropem. Zasiadał w magistracie Gniezna a w 1919 roku objął funkcję polskiego prezydenta miasta. Ufundował Gimnazjum Żeńskie im. błogosławionej Jolenty. Wsparł przygotowania do wybuchu Powstania Wielkopolskiego, w którym udział wziął jego syn Bolesław Piotr Kasprowicz. Współorganizował Targi Poznańskie. W latach 1918–1920 został pierwszym polskim prezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Bydgoszczy.
W 1935 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gniezna[1].
W czasie II wojny światowej został wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Najpierw przebywał wraz z rodziną w Krośnie, a potem w Warszawie, gdzie w 1943 roku zmarł.
Pochowany na Cmentarzu św. Piotra i Pawła w Gnieźnie.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 1925)[2][3]
- Złoty Krzyż Zasługi (22 grudnia 1933)[4]
- Medal Niepodległości (8 listopada 1937)[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Lwa Białego (Czechy)[3]
Przypisy
- ↑ Kasprowicz Bolesław. Urząd Miejski w Gnieźnie.[dostęp 2014-03-11]
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 435 „za zasługi na polu podniesienia i rozwoju przemysłu i handlu polskiego”.
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 327. [dostęp 2020-06-24].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 294, poz. 322 „za udział w powstaniu wielkopolskim oraz pracę społeczną”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 321. ISBN 83-01-02722-3.
- Encyklopedia Gniezna i Ziemi Gnieźnieńskiej – praca zbiorowa wyd. Towarzystwo Miłośników Gniezna 2011.
Linki zewnętrzne
- Biogram B. Kasprowicza na regiopedia.pl
- Rys postaci na stronie Szlaku Piastowskiego. szlakpiastowski.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- Osoby o nazwisku Kasprowicz w genealogii potomków Sejmu Wielkiego
Kontrola autorytatywna (osoba):
