Björn-Erik Höijer

Björn-Erik Höijer

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1907 Malmberget
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1996 Uppsala
Narodowość	szwedzka
Język	szwedzki
Dziedzina sztuki	literatura piękna

Björn-Erik Höijer (ur. 14 marca 1907 w Malmberget, zm. 10 lutego 1996 w Uppsali) – szwedzki pisarz.

Życiorys

Był synem nauczyciela w szkole podstawowej. Wcześnie stracił rodziców. Uczył się w szkole rzemieślniczej, później sam nauczał rzemiosła. Zadebiutował w 1940 zbiorem nowel Grått berg (Szara góra), inspirowanych szwedzką prozą realistyczną. W 1950 wraz z rodziną przeniósł się do Uppsali, by poświęcił się pisarstwu. Był przedstawicielem tzw. nowego prowincjonalizmu. W kilku jego powieściach, m.in. Bergfinken (Śnieżka, 1944) i Trettio silverpenningar (Trzydzieści srebrników, 1949) bohaterem zbiorowym było środowisko górników Norrlandii. W późniejszych utworach, m.in. Mannen fran myren (Człowiek z mokradeł, 1957) skonfrontował ludzi z siłami przyrody. W latach 50. zaczął wprowadzać wątki etyczno-religijne (m.in. w powieści Befriaren, czyli Wyzwoliciel z 1956). Pisał też sztuki teatralne, a w latach 1950-1954 opublikował cykl autobiograficzny. W 1967 został laureatem Nagrody Doblouga.

Bibliografia

• Höijer Björn-Erik, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-08-05] .
• https://www.bibblo.se/norrbottensf%C3%B6rfattare/5bb726b2d8e258054ca333c5/bj%C3%B6rn-erik-h%C3%B6ijer (szwedz.) [dostęp 2019-08-05]