Batonik twarogowy

Batonik twarogowy
biezpiena sieriņš, varškės sūrelis, kuhuke, творожный сырок, сиро́к
przekąska
{{{alt grafiki}}}
Miejsce powstania

kraje bałtyckie

Składniki

twaróg, czekolada, dżem, rodzynki

Multimedia w Wikimedia Commons
Batonik twarogowy o smaku truskawkowym

Batonik twarogowy (est. kohuke, łot. biezpiena sieriņš, lit. varškės sūrelis, ros. творожный сырок, tworożnyj syrok, ukr. сиро́к, syrok) – przekąska serowa, rodzaj czekoladowego sernika waniliowego w czekoladzie[1], popularna przede wszystkim we wszystkich krajach bałtyckich, głównie w kuchni estońskiej, ale znana również w innych częściach byłego Związku Sowieckiego[1] oraz eksportowana do krajów europejskich[2].

Forma

Batonik twarogowy ma postać batona o długości około 5 cm wykonanego ze sprasowanego, słodzonego[3] twarogu, często wypełnionego dodatkami, np. dżemem lub rodzynkami, polanego czekoladą lub inną polewą smakową[2]. Najczęściej spotykane smaki to waniliowy, czekoladowy, karmelowy, czy jagodowy[4] a dodatki to owoce, wiórki kokosowe, mak, czy kawałki czekolady[3].

Dystrybucja

Przekąska może być wyrabiana w warunkach domowych, jednak najczęściej jest kupowana gotowa, jako wyrób przemysłowy[3] i powszechnie dostępna w sklepach spożywczych na półkach z produktami mlecznymi (wymaga chłodzenia)[1]. Podawana jest m.in. dzieciom na śniadanie[4]. Jej początki sięgają czasów sowieckich, jednak w latach 50. XX wieku na dłuższy czas zniknęły z handlu[4] z uwagi na problemy żywnościowe wygenerowane przez gospodarkę komunistyczną[1]. Z uwagi na zawartość twarogu baton ten jest bogaty w białko[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d Kohuke [online], Atlas Obscura [dostęp 2020-06-21]  (ang.).
  2. a b Estonská kuchyně - vše o jídle a pití v Estonsku | CK Mundo [online], www.mundo.cz [dostęp 2020-06-21]  (cz.).
  3. a b c Kohuke | Traditional Cheese Dessert From Estonia | TasteAtlas [online], www.tasteatlas.com [dostęp 2020-06-21] .
  4. a b c d KR, Estonian Secret: Kohuke. Chocolate Glazed Quark Snack [online], Estonian Cuisine. Eesti Toit., 13 stycznia 2017 [dostęp 2020-06-21]  (ang.).