Ambiwalencja suicydalna

Ambiwalencja suicydalna (ang. suicidal ambivalence) – występowanie zarazem chęci życia i chęci śmierci u osób o tendencjach samobójczych[1].

Craig Bryan i inni definiują ambiwalencję suicydalną jako względną równowagę między chęcią życia a chęcią śmierci. Zauważają oni, że wydawać by się mogło, iż osoby w ryzyku samobójczym cechować się będą głównie chęcią śmierci. Tymczasem obok pragnienia zakończenia życia występuje u nich również chęć jego kontynuowania, osoby takie przejawiają ambiwalencję w stosunku do życia i śmierci, co zauważono już w latach 60. XX wieku[1]. Kovacs i Beck w 1977 określali ten pogląd mianem internal struggle hypothesis (hipotezą wewnętrznej walki). Potwierdzili ją badaniem, w którym połowa osób hospitalizowanych po próbie samobójczej przyznawała się do wewnętrznej dyskusji odnośnie do życia i śmierci, 40% skłaniało się ku śmierci, a 9% wyrażało wolę życia[2]. Co więcej, kolejne badania wykazały, że ambiwalencja nie ustępuje nawet w chwili dokonywania zamachu samobójczego[3].

Ambiwalencja samobójcza stanowi predyktor zachowań suicydalnych. Ryzyko samobójcze zależy od względnej równowagi pomiędzy chęcią życia a pragnieniem jego zakończenia[1]. Osoby skłaniające się bardziej ku śmierci umierały w jednym z badań 6,5 raza częściej niż ambiwalentne w tym względzie lub zorientowane raczej ku życiu[4]. O'Connor i współpracownicy podjęli nawet próbę podziału osób samobójczych w oparciu o ambiwalencję suicydalną. W grupie osób o przeważającej chęci śmierci pacjenci istotnie częściej podawali próby samobójcze w przeszłości, niż osoby ambiwalentne bądź z przeważającą chęcią życia. Grupy różniły się także poziomem bezradności i subiektywnie postrzeganego ryzyka samobójczego[3].

W przypadku osoby w kryzysie samobójczym zaleca się przeprowadzenie pełnego badania psychiatrycznego z ewentualną hospitalizacją psychiatryczną w zależności od oceny stopni ryzyka samobójczego[5]. Interwencję kryzysową przeprowadza na przykład Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c Craig J.C.J. Bryan Craig J.C.J. i inni, The Ebb and Flow of the Wish to Live and the Wish to Die Among Suicidal Military Personnel, „Journal of Affective Disorders”, 202, Elsevier, 2016, s. 58-66, DOI: 10.1016/j.jad.2016.05.049, PMID: 27253218  (ang.).
  2. ↑ MariaM. Kovacs MariaM., Aaron T.A.T. Beck Aaron T.A.T., The wish to die and the wish to live in attempted suicides, „J Clin Psychol”, 33 (2), 1977, s. 361-365  (ang.).
  3. ↑ a b Stephen S.S.S. O'Connor Stephen S.S.S. i inni, A cross-sectional investigation of the suicidal spectrum: typologies of suicidality based on ambivalence about living and dying, „Comprehensive Psychiatry”, 53, Elsevier, 2012, s. 461–467  (ang.).
  4. ↑ Gregory K.G.K. Brown Gregory K.G.K. i inni, The Internal Struggle Between the Wish to Die and the Wish to Live: A Risk Factor for Suicide, „The American Journal of Psychiatry”, 162 (10), 2005, s. 1977-1979  (ang.).
  5. ↑ Agnieszka Gmitrowicz: Problematyka samobójstw. W: Marek Jarema, Jolanta Rabe-Jabłońska: Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2011, s. 214-218. ISBN 978-83-200-4180-4.
  6. ↑ KonradK. Ambroziak KonradK., Interwencja kryzysowa w Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111, „Dziecko krzywdzone”, 9 (2), 2010, s. 44-58  (pol.).