Abul Kalam Azad

Abul Kalam Azad

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1888 Mekka
Data i miejsce śmierci	22 lutego 1958 Delhi, Indie
Przynależność polityczna	Indyjski Kongres Narodowy
Minister oświaty i badań naukowych
Okres	od 1947 do 1958
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Abul Kalam Azad (właśc. Abul Kalam Ghulam Muhiyuddin) (ur. 11 listopada 1888 w Mekce, zm. 22 lutego 1958 w Delhi^[1]) – indyjski polityk i uczony, posiadał religijny tytuł maulana.

Życiorys

Pochodził z rodziny sufickich mistyków muzułmańskich; jego matka była Arabką i córką szejka Mohammada Zaher Watri. Ze względu na ortodoksyjność rodziny otrzymał tradycyjną edukację islamską: nauki pobierał w domu od ojca, a następnie od najlepszych prywatnych nauczycieli^[2].

W 1912 roku wstąpił do Indyjskiego Kongresu Narodowego, którego od 1923 roku był wielokrotnym przewodniczącym. Od 1914 roku był czynnym działaczem ruchu niepodległościowego i współpracownikiem Mahatmy Gandhiego. W latach 1919–1922 i w roku 1930 był przywódcą kampanii obywatelskiego nieposłuszeństwa, za co trafił do angielskiego więzienia. W roku 1942 oraz w latach 1945–1946 był członkiem delegacji prowadzącej w Londynie negocjacje w sprawie przyznania Indiom niepodległości. W 1947 roku został pierwszym ministrem oświaty i badań naukowych w niepodległych Indiach. Funkcję tę pełnił do 1958 roku. Jest autorem podstaw edukacji w Indiach, a jego dzień urodzin obchodzony jest jako "Dzień Edukacji Narodowej"^[1][3].

Działalność naukowa i religijna

Jest autorem komentarzy do Koranu oraz prac z historii i literatury urdu. Znał kilka języków: arabski, angielski, urdu, hindi, perski i bengalski. Posługiwał się pseudonimem Abul Kalam (Pan dialogu)^[2].

W 1912 roku założył tygodnik wydawany w języku urdu o nazwie „Al-Hilal”. Wydawanie pisma zostało zakazane w 1914 roku, po czym założył nowe czasopismo, „Al-Balagh”^[1].

Odznaczenia

Maulana Abul Kalam Azad został pośmiertnie odznaczony najwyższym odznaczeniem cywilnym Indii, Bharat Ratna (w 1992 roku)^[2].

Przypisy