Śmiłowicze

Śmiłowicze
Ilustracja
Pałac Wańkowiczów i zamek z wieżą, przed 1917
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Wysokość

156 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


4600[1]

Nr kierunkowy

1714

Kod pocztowy

223216

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Śmiłowicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Śmiłowicze”
Ziemia53°45′N 28°01′E/53,750000 28,016667
Multimedia w Wikimedia Commons

Śmiłowicze (biał. Смілавічы, Smiławiczy) – osiedle typu miejskiego na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie czerwieńskim nad Wołmą, dopływem Świsłoczy, położone 27 km na południowy wschód od Mińska; 4,6 tys. mieszkańców (2010).

Historia

W latach sześćdziesiątych XVII wieku Marcjan Aleksander Ogiński wzniósł tu zamek obronny i cerkiew pw. Wniebowzięcia Pańskiego. W roku 1757 dobra śmiłowickie zostały sprzedane przez hetmana wielkiego litewskiego Michała Kazimierza Ogińskiego sędziemu Stanisławowi Moniuszce. Jego wnuk za młodu lubił ponoć wsłuchiwać się w melodię kuranta wygrywaną przez stojący w sieni zamkowej zegar.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2000 osób. 21 października 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano. Sprawcami zbrodni byli niemieccy policjanci z 11 rezerwowego batalionu policji oraz litewskie siły pomocnicze[2].

Zabytki

  • zamek, pałac - po Moniuszkach dobra przejęli Wańkowiczowie, którzy przebudowali zamek na pałac, w którym znalazły się meble po królu Stanisławie Auguście, archiwa Ogińskich, Moniuszków, Wańkowiczów i Broel-Platerów, starodruki i obrazy Walentego Wańkowicza. Dwupiętrowy zamek, kryty dachem czterospadowym, od frontu centralnie nad wejściem posiadał trzypiętrową wieżę zakończoną blankami. Między piętrowym pałacem a zamkiem znajdował się ogród zimowy[3].
  • w Śmiłowiczach znajdował się także kościół św. Wincentego à Paulo i klasztor zgromadzenia misjonarzy, który zniszczony został przez bolszewików.

Urodzeni

W miejscowości urodził się Jan Józef Baranowski, polski wynalazca w tym m.in. semafora, kasownika do biletów i gazomierza[4], oraz Chaim Soutine, malarz francuski.

Galeria

  • Ruiny zamku obecnie
    Ruiny zamku obecnie
  • Cerkiew św. Grzegorza
    Cerkiew św. Grzegorza
  • Dzielnica Tatarów w Śmiłowiczach
    Dzielnica Tatarów w Śmiłowiczach
  • Tatarski mizar
    Tatarski mizar

Bibliografia

  • Antoni Urbański: Kresowe siedziby polskie, które uległy zagładzie: Śmiłowicze, "Tygodnik Ilustrowany" nr 2, 14 stycznia 1928, Warszawa, s.45

Przypisy

  1. ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  2. ↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1282 .
  3. ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 128.
  4. ↑ Bolesław Orłowski (red.): Słownik Polskich Pionierów Techniki. Warszawa: Wydawnictwo Śląsk, 1987, s. 18–19. ISBN 83-216-0339-4.

Zobacz też

  • gmina Smiłowicze

Linki zewnętrzne

  • Śmiłowicze, strona nieoficjalna (ros.)
  • Smiłowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 886 .